Radio C Disc #2

We zijn alweer een maand verder: tijd dus voor een nieuwe Radio-CD met het beste uit februari.
1. The Frames - Fake
Het stevigste nummer op "Burn the maps" van de Ierse groep. Wat mij betreft zijn ze klaar voor de internationale doorbraak.

2. Doves - Black and white town
Een van de hogtepunten uit het nieuwe album van Doves. Persoonlijk overtuigt hun nieuwste mij niet volledig, maar ze blijven de moeite waard.

3. Magnapop - The In-Between
Poprocksongs met memorabele hooks zoals we van Magnapop gewend zijn. Wordt dit hun geslaagde comeback? De songs zijn er alvast.

4. The Kills - The good ones
Beter dan PJ Harvey, anders dan The White Stripes. Maar vooral: The Kills!

5. Bright Eyes - Take it easy (love nothing)
De single van die andere Bright Eyes plaat. Hoog in de Arriba-lijst en zondermeer goed!

6. Elkland - Apart
Totaal onbekend hier in Europa. Maar past volledig in het rijtje thuis van Franz F., Killers, Bravery en Kaiser Chiefs. Voorlopig alleen deze single, later volgt de full cd en dan weten we wellicht meer over de houdbaarheidsdatum van deze groep.

7. Kaiser Chiefs - Oh my God
Deze week hotshot bij Studio Brussel, getipt voor de grote doorbraak in Engeland. Leuker dan Franz Ferdinand en Bloc Party!

8. New Order - Krafty
The eighties are back and so are New Order!
Volgende maand het album, nu de eerste single.

9. Adam Green - Emily
Nog een leuk nummer van Adam Green. Zijn nieuwste "Gemstones" staat er weer vol van. Om vrolijk van te worden dus!

10. Josh Rouse - Winter in the Hamptons
Zomerse pop: dit zou een hit moeten worden.

11. Antony & The Johnsons - Fistfull of love
Uit de goede nieuwe album van Antony wiens androgyne stem hier in de clinch gaat met Lou Reed en enkele blazers.

12. Iron & Wine - Jezebel
Een van de prachtige melodieën uit de EP "Woman King": sterk aangeraden!

13. House of Love - Love you too much
Terug van weggeweest met deze nieuwe single en het album "Days run away".

14. Beck - E-pro
Volgende maand verschijnt het album "Guero". Deze maand konden we reeds kennis maken met de sterke single 'E-pro'.

15. Queens of the Stone Age - Little sister
Eerste single uit het volgende maand te verschijnen album.

16. The Others - Lackey
Vuile rock van The Others: 'Lackey' is een van de weinige hoogtepunten op hun gelijknamige debuut.

17. Wintersleep - Jaws of life
De nieuwste tip vanuit Canada met een zanger die sterk lijkt op Eddie Vedder. Gelukkig voor hen stopt daar de vergelijking want ze zijn meer dan een imitatie.

18. Ben Lee - Into the dark
Een van de beter nummers uit Ben Lee's "Awake is the new sleep", en hoogst waarschijnlijk en van de live favorieten.

Iron & Wine "Woman King EP"

'Lua' van Bright Eyes was een van de mooiste liedjes die ik dit jaar reeds hoorde tot ik in Dusyter werd voorgesteld aan 'Jezebel' van Iron & Wine. Waarlijk een mooie vrouw!
En ook de rest van de nummers op deze "Woman King EP" zijn zeer de moeite waard.
Iron & Wine is de groep van Sam Bean en heeft reeds twee goed ontvangen cd's uit: "Our endless numbered days" in 2004 en "The Creek drank the Cradle" in 2002. Sam bewijst met deze EP dat hij een van de beste singer-songwriters is van deze tijd en ondertussen leert hij zijn collega's dat kwaliteit belangrijker is dan kwantiteit.

Links:
SubPop: Woman King (beluister het openingsnummer)

Wintersleep

Is Wintersleep alweer een groep uit Canada die we in de gaten moeten houden? De volgende hype van het moment? Nog niet onmiddellijk, vemoed ik. Maar ze hebben toch enkele troeven in handen die in hun voordeel spreken: de zang lijkt sterk op Eddie Vedder van Pearl Jam en met zo'n strot mag je gerust uitpakken. Muzikaal zijn ze wel wat meer 'indie' dan Pearl Jam.
Superwolf bracht half februari hun tweede album uit getiteld "Untitled", een zeer originele titel zeker als je weet dat het eerste plaat geen titel had.
Maar luister zelf eens naar enkele nummers want dat is altijd beter dan het hier uit tweede hand (eigenlijk derde, ja ik heb het ook maar van ergens) lezen. Dus surfeens langs hun site en beluister 'Jaws of life' van hun nieuwe album, en als je er daarna nog zin in hebt nog enkele van hun debuut.

Links:
Officiële site (in het Nederlands!)
New Music Canada
Review "Untitled"
Nog een positieve recensie

LCD Soundsystem

De plaat van het jaar, volgens velen. Ik weet het niet.
"LCD Soundsystem" gaat van start met de leuke radiosingle 'Daft Punk is playing at my house', heel leuk maar zeker niet meer. Ik zal de radio dan ook niet afzetten maar ook geen tandje bij geven. En dit geldt voor bijna alle nummers op deze plaat. 'Too much love' is naast een laid back lounge nummertje vooral veel te lang. 'Tribulations' is electropop waar weinig op aan te merken valt maar het doet mij niks. Ben ik ziek, heb ik geen smaak? Het beste nummer is zonder enige twijfel de electro-punk van 'Movement': een wild om zich heen slaande song met gitaarlawaai zoals er te weinig op dit album staat. En daar ligt 'mijn probleem' wellicht: te veel heimwee naar echte gitaren en dergelijke, want alleen bij dit nummer heb ik de neiging om het volume te verhogen. Op de tweede (bonus) cd, vallen vooral de singles 'Losing my edge' en 'Yeah' (beide versies) op in positieve zin, maar nogmaals: ik krijg er warm noch koud van.
De plaat van het jaar? Ik denk het dus niet. Altijd leuk om even tegen de stroom in te roeien...
Eindconclusie: 6/10

The Mars Volta "Frances the mute"

Deze week verschijnt het tweede album van The Mars Volta "Frances the mute".
Vorige maand had ik het al kort over de single 'The Widow', het meest toegankelijke nummer en nu veelvuldig op uw radio. Ik waag me deze keer niet aan een recensie van deze plaat, daarvoor heb ik gewoon te weinig tijd en wordt ik te weinig betaald. Lees er dus gewoon enkele reviews op na op verschillende internetsites (waaronder de zeer goede recensie bij HUMO en KindaMuzik) .
Wat mij betreft: dit is een plaat waarvan er dit jaar (gelukkig) geen twee zullen gemaakt worden of u hem dan ook in huis moet halen is een ander paar mouwen, misschien hebt u deze zomer wel genoeg aan een T-shirt. Mocht u het er toch op wagen, dan zal u alvast een unieke ervaring rijker worden. Vergeet ook niet om deze cd luid af te spelen en misschien zult u genieten, misschien zult u met barstende koppijn uw goed weggestopte Knuffelrock-cd weer opzetten (in dit laatste geval, bent u hier niet op uw plaats, u kunt dan beter surfen naar www.donna.be).
Ik waag het er nog een keer op: lang leve de koppijn!
Eindconclusie: 7.5/10

Ben Lee "Awake is the new sleep"

Ben Lee is een singer-songwriter uit Australië die vroeger deel uitmaakte van Noise Addict, een van de favoriete groepen van Thurston Moore van Sonic Youth, die hun debuut-ep uitbracht op zijn eigen label in Amerika. De gemiddelde leeftijd van de groepsleden was toen 14 jaar! De eerste single was een ode aan Evan Dando van The Lemonheads: "I wish I was him" (daarna gevcoverd door het idool zelf).
Op 16-jarige leeftijd bracht Ben zijn eerste (akkoestische) solo-cd uit, getitled "Grandpaw Would". Twee jaar later, na de split van Noise Addict, kwam er een tweede album, "Something to remember me by". De single 'Cigarettes will kill you' werd bijna een hit in 1998 in zijn thuisland Australië, maar hij werd bekender door zijn relatie met actrice Claire Danes.
Nu is er dan zijn zesde cd: "Awake is the new sleep". Vergeet de Thurston Moore-link want dit album staat vol akkoestische pop die dan ook nergens aan Sonic Youth doet denken. Het doet me wel denken aan de popliedjes van Eagle-Eye Cherry (u weet wel, het one-hit wonder van 'Save tonight' en broer van ons Neneh) en waarschijnlijk zo veel andere mindere goden.
Laat me beginnen met te zeggen dat we hier te maken hebben met een middelmatig album dat het spijtig genoeg moet doen zonder een wereldhit als 'Save tonight'. Er staan gelukkig wel een paar vermeldenswaardige nummers op dit album: de single 'Gamble everything for love' is best te pruimen, 'Catch my disease' is een simpel maar effectief popnummer dat voortgedreven wordt door een xylofoon-motiefje en eindigt in een nana-moment en de instant meezinger 'Into the dark' wordt vast en zeker een live-favoriet. Maar toch te weinig echt uitstekende songs dus om dit album aan te bevelen maar wie weet horen we later nog meer van deze jonge singer-songwriter, voorlopig moet hij de duimen leggen voor Bright Eyes en Josh Rouse. Maar onthoud die naam: Ben Lee!
Eindconclusie: 5/10

Links:
Official site
VH1
Scenestars
BBC6 Album of the day

Geen commentaar!

Vanaf vandaag kan je ook commentaar leveren zonder daarvoor geregistreerd te zijn bij blogger. Laat je dus maar gaan! Maar altijd met twee woorden spreken!

Podcasting

Podcasting is afgeleid van het Engelse woord voor uitzenden ('to broadcast') en de nu reeds legendarische iPods van Apple. Het gaat hier om het afspelen van radioprogramma's op een mp3-speler (het hoeft daarom dus geen iPod te zijn). 'Radio on demand' dus, je kan namelijk het radioprogramma beluisteren op het moment dat het jou het best uitkomt en waar je ook bent, dat laatste is het wezenlijke verschil met het streamen van bepaalde radioprogramma's via het internet.
Blijkbaar wordt het podcasten bijzonder populair, want ook VPRO's 3voor12 besteed er een artikel aan. Lees het hier.
Nu maar wachten tot de betere Stubru-programma's overgaan tot podcasten zodat we niet moeten blijven luisteren naar de mindere goden op onze favoriete zender (come back Peter Van De Veire!).

Bright Eyes "Digital ash in a digital urn"

Bright Eyes bracht in januari twee albums tegelijkertijd uit, dat zal niemand ontgaan zijn. Ik schreef in een vorige post dat "I'm wide awake, it's morning" mijn voorkeur wegdroeg maar ondertussen heb ik het andere - moeilijkere - album wat meer kunnen (willen) beluisteren en zal ik mijn mening enigzins moeten herzien.
"Digital ash in a digital urn" staat eigenlijk vol met eenvoudige popsongs die een ""Kid A-behandeling" hebben ondergaan. Vaak lijkt het of je naar twee nummers tegelijk aan het luisteren bent maar toch is het geen mash-up van twee totaal verschillende songs. Het maakt de songs in eerste instantie wat minder transparant en dus moeilijker maar uiteindelijk ontdek je toch de schoonheid van elke compositie.
Dit album is eigenlijk in niets te vergelijken met het andere Bright Eyes-album behalve dat het volstaat met prachtige melodieën. Ik heb geen voorkeur meer, vandaag geven we ons nog eens over aan "Digital ash" en morgen misschien aan "Wide Awake". Maar de naam Bright Eyes is nu al een kwaliteitslabel!
Eindconclusie: 8.5/10

Links:
Saddle Creek downloads

Josh Rouse "Nashville"

Vorige week vrijdag kreeg de cd "Nashville" van Josh Rouse een vijf-sterren-recensie in ons favoriete dagblad. Dat is voor mij het sein om te onderzoeken of de recensent mij geen kat in een zak wil verkopen omdat hij misschien steekpenningen krijgt van de platenindustrie.
We zijn vandaag een paar beluisteringen verder en we zien nog steeds geen reden om dit album zó hoog te kwoteren. De songs luisteren aardig weg, en laat dit nu net de zwakte zijn van deze plaat: er zijn te weinig angeltjes in verwerkt, het klinkt allemaal zo glad, zo (sorry voor het woord!) vrouwvriendelijk. OK, het klinkt allemaal goed tot zeer goed en inderdaad 'Winter in the Hamptons' moet gewoon een hit worden in een rechtvaardigere wereld en bevat een 'parapapa'-koortje dat leker meezingt maar om dit album daarom subliem te noemen, is voor mij toch een stap te ver.

En dan nu mijn oordeel: een zeer leuke plaat vol met ambachtelijk geschreven songs van een veelbelovende singer-songwriter. Je hoort invloeden van (onder andere; zie andere reviews voor meer namen) Crowded House en John Hiatt ("Slow turning") en het is het ideale plaatje voor een druilerige zaterdagmiddag. Ik weet niet of ik dit plaatje nog veel zal draaien, de toekomst zal het uitwijzen (tot hier de voor de hand liggende clichés, voor zo ver clichés niet voor de hand liggen!), maar ik heb er toch plezier aan beleefd.
Eindconclusie: 8/10 (vier sterren dus)

Links:
Revolution in the head
Scenestars
De video voor 'Winter in the hamptons'

Arcade Fire "Funeral"

Eindelijk is het dan zo ver: Arcade Fire's "Funeral" verschijnt in Europa. iTunes adverteert op hun openingspagina zelfs met een 'exclusive pre-release'. Het album staat ondertussen ook al enkele weken in de Moordlijst van het weekblad OOR en KINKFM. Ook Studio Brussel (voornamelijk Duyster) draaide de groep al regelmatig. Arcade Fire is een groep uit Canada die het in korte tijd schopte tot de publieksfavoriet van zowat alle bloggende (rock)muziekliefhebbers. Op die manier werd de cd, die dus aanvankelijk enkel in Amerika uitgebracht was, onder de aandacht gebracht van duizenden bloglezers over de hele wereld: de goedkoopste marketingcampagne ooit? Zo ziet het er naar uit. Maar waar een platenfirma nogal vaak naar een grootscheepse campagne grijpt om een 'niet zo goed' product aan de man te brengen, gaat het hier toch om een groep die op basis van hun kwaliteiten zoveel krediet krijgt. Eigenlijk zou je de cd onbevooroordeeld moeten kunnen beluisteren. Nu kan je er bijna niet onderuit om deze cd goed te vinden (een beetje zoals je het Eiland goed moet vinden, waarmee ik allesbehalve wil suggereren dat dit programma slecht is).

Bij de eerste beluistering van dit album voel je gewoon aan je water dat je te maken hebt met iets unieks. De songstructuren, de niet alledaagse instrumenten (accordeon, viool, mannen- en vrouwenstemmen), elk nummer heeft wel iets verrassends in petto. In de bespreking van Humo strooien ze kwistig met referenties maar wat deze groep boven alle andere uittilt, is het enthousiasme waarmee ze hun nummers brengen, je voelt gewoon de energie uit je boxen stromen en dat werkt uitermate aanstekelijk.
"Funeral" is een aaneenrijging van hoogtepunten en ik heb maar één advies: ontdek ze zelf en laat je niets wijsmaken.
Eindconclusie: 10/10

Ontdek ze zelf op deze pagina's:
Us Kids Know (Arcade Fire Fan Site)
Merge records (streams)
Popmatters (Rebellion)
Video
En vanaf gisteren ook in de luisterpaal van 3voor12!

Coldplay

De releasedatum van de nieuwe Coldplay wordt vermoedelijk weeral verlaat naar juni 2005. Het derde album had eigenlijk reeds in maart moeten verschijnen maar werd eerst uitgesteld naar april (alhoewel bij CD-WOW de release nog steeds gepland staat voor 18 april).
Gelukkig zijn er ondertussen genoeg interessante releases om die periode te overbruggen. Ze zullen trouwens sterk voor de dag mogen komen om Arcade Fire en Low en nog enkele andere te evenaren dit jaar!
Op de site Coldplayfans.nl vind je meer info over het nieuwe album.

Ondertussen zijn wel de albums van Queens of the Stone Age, Eels en Moby (eerste beluistering: zeer zwak!) al te vinden op het interlek.

Antony & The Johnsons "I am a bird now"

Het eerste wat je opvalt bij het beluisteren van de tweede cd van Antony & The Johnsons' "I am a bird now" is DIE STEM. En die fascinatie verdwijnt niet voor je de laatste noot gehoord hebt. Het is hoe een geest zou klinken als die zou kunnen zingen (zoals in het openingsnummer 'Hope there's someone'), het is de stem van een zwarte albino of die van Nina Simone (inderdaad: een vrouw) zoals wel vaker beweerd wordt. Eén ding is zeker: we hebben nog nooit zo'n adrogyne stem/persoon gehoord (eat your heart out Brian Molko, je bent een echte macho vergeleken met ons Antonyke).
Naast de stem is het belangrijkste instrument de piano, hier en daar zorgvuldig aangevuld met violen en blazers (in het mooie 'Fistfull of love' met Lou Reed bijvoorbeeld). Vele nummers zouden zo op een Tindersticks album kunnen maar Antony & The Johnsons blijft toch iets apart. Antony krijgt verder nog bezoek van Boy George in het toepasselijke 'You are my sister' en Rufus Wainwright in 'What can I do?'. Je kan slechtere vrienden getroffen hebben.
"I am a bird now" bevat geen enkel slecht nummer en is dus een echte aanrader voor wie zich kan verzoenen met de vreemde wereld van Antony & The Johnsons.
Zeker een ontdekking deze vreemde vogel, en een reden om vanaf nu wat meer aan birdspotting te doen. Dat het maar gauw zomer wordt!
Eindconclusie: 8/10

Officiële site
Site platenfirma Secretly Canadian

The Kills "No Wow"

The Kills brengen volgende week hun tweede cd uit getitled "No Wow". The Kills zijn Hotel (Jamie uit Engeland) en VV (Alison uit The States) en worden nogal vaak in één adem genoemd met The White Stripes. Logisch als je groep bestaat uit twee leden (een man en een vrouw) die enkel gebruik maken van gitaar en drums. Maar hoe klinken The Kills echt?
Het titelnummer waarmee het album van start gaat, is een brok ingehouden agressie die langzaam overgaat in pure energie: verre van no wow! Je zou zelfs zweren dat we hier te maken hebben met een 'new and improved' PJ Harvey (denk aan Polly ten tijde van 'Sheela-na-gig' of 'Rid of me'). Ook de single 'The Good Ones' is uitstekend: een mooi huwelijk tussen gitaar en drumcomputer. Op 'Rodeo Town' proberen ze zelfs een echte popsong te schrijven en ze komen er nog mee weg ook.
Je kunnen opperen dat elk nummer hetzelfde klinkt maar dan doe je niet de moeite om de songs echt te beluisteren. Beluister gewoon de drie hogervermelde nummers en geef me (weeral) gelijk!
The Kills klinken dan wel minder vrolijk dan The Stripes maar maken daarom niet minder goede nummers. The Kills zijn The Kills en verdienen vanaf nu niet meer vergeleken te worden met... (wie zegt u?).
Eindconclusie: 7.5/10

Beluister de single hier.

Admiral Freebee

Vandaag, 15 februari, kunnen we 'redelijk exclusief'(althans volgens stubru) de nieuwste single van Admiral Freebee beluisteren, zo rond de klok van half zes (na het popnieuws).
'Oh darkness' is de voorloper van de op 25 maart te verschijnen album "Songs" (zeer originele titel!) Niet vergeten luisteren dus!

Low 'California'

Vandaag verschijnt Low's eerste single van "The Great Destroyer": 'California'.
Op de b-kant staat naast de video van 'Death of a salesman' een andere versie van 'Cue the strings'.
De song is gratis de downloaden op de website van de platenfirma SubPop. Het prachtige 'Monkey' staat daar ook nog steeds te wachten tot u met een rechterklik een opslaan als uitvoert.
Als u daar toch bent, kunt u ook luisteren naar andere interessante tracks zoals Iron & Wine's 'Woman King' en The Album Leaf om er maar een paar te noemen.

The House of Love

Vandaag lijkt mij een uitgelezen dag om iets te schrijven over de comeback van The House of Love. Een groep waar we al jaren (elf jaren als je het precies wilt weten) niets meer van gehoord hebben. Ik heb vooral goede herinneringen aan songs als 'Christine', 'Shine on' en 'Beatles and the Stones'. U wellicht ook?
Vandaag verschijnt de nieuwste single 'Love you too much'. Over enkele weken ligt het full album "Days run away" in de winkel. Of ze nog even goed zijn als toen valt nog af te wachten, nog even geduld.
Op de blog van Teaching The Indie Kids to Dance bespreken ze deze nieuwe single en kijken ze terug naar de House of Love classic 'Shine on'.

UPDATE: het nieuwe album wordt hier gestreamd.

Magnapop "Mouthfeel" (review)

Magnapop's nieuwste album "Mouthfeel" heeft nog niet veel aandacht gekregen in de pers en op het net. Pas dit weekend heb ik het album deftig kunnen beluisteren en hier volgt dan ook mijn bescheiden oordeel. "Mouthfeel" is verre van slecht: het staat vol zomerse melodieuze rocksongs waar Magnapop het patent op heeft met als uitschieters: 'We're faded' , 'Pdx' (iets ruigere punky rocknummer), 'California' (zomerpop), 'The In-Between' (het sterkste refrein) en 'Smile 4 U' (luister zelf want de groep heeft dit nummer gratis beschikbaar gesteld op hun site). Genoeg leuke nummers dus om de cd aan te bevelen en toch zal ik hier geen pleidooi houden om deze cd onmiddellijk aan te schaffen. Waarom niet? Ik weet het niet echt. Het album 'pakt' mij niet zoals de eerste twee Magnapop-albums dat deden. Misschien moeten we zelfs beweren dat hun houdbaarheidsdatum voorbij is? Misschien is Magnapop niet meer die relevante groep die ze ooit eens waren? Maar Magnapop klinkt in 2005 nog even fris als toen en kent nog steeds de kneepjes van het songschrijversvak en toch overtuigen ze me niet helemaal! Een moeilijk te beoordelen plaatje dus.
Eindconclusie: 6/10 (en een herkansing deze zomer?)

Doves "Some Cities" (review)

Drie jaar na het bejubelde "The Last Broadcast" brengen Doves "Some Cities" uit. Vorige maand konden we al kennis maken met de eerste single uit het album en "Black and white town" klonk alvast veelbelovend.
Het titelnummer mag de plaat aftrappen, en hoe: een zorgvuldig opgebouwde song waar halverwege de gitaarsound van The Edge langskomt om daarna over te gaan in het reeds vertrouwd in de oren klinkende 'Black and white town' dat drijft op het drumritme van 'Lust for life' en door het sterke refrein een logische (eerste) single is. Maar hoe veelbelovend deze plaat ook begon, nu reeds is het vet al van de soep. Wat volgt hoort meer thuis in de soundmixshow: 'Almost forget myself' is een afleggertje van Coldplay met een zeurderig koortje in het refrein, 'Snowden' klink als Mercury Rev maar dan minder (alleen de break met de kapotte gitaarversterker is leuk) en 'The Storm' herinnert ons aan het mindere werk van Oasis, en daar willen we nu eigenlijk niet (meer) aan herinnerd worden! 'One of these days' moet gereanimeerd worden door (en dat moeten we toegeven) een prachtige gitaarsolo maar heeft voor de rest iets te weinig om het lijf. Gelukkig bevat "Some Cities" nog enkele hoogtepunten: in 'Walk in Fire' recycleren ze hun eigen hit 'There goes the fear' op een aanvaardbare manier en zorgen ze ook nog voor een refrein dat daarna alleen met de zware middelen uit je kop te rammen is. Ook 'Sky Stars Falling' (up-tempo, vette gitaren en opbouwend naar een climax!) behoedt deze cd voor de totale afgang.
Eindconclusie: 6/10 (en dan zijn we misschien nog mild)

Adam Green "Gemstones" (review)

Ik ontdekte Adam Green pas vorig jaar via zijn "ode" aan het tienersterretje Jessica Simpson ("Jessica Simpson, where has your love gone, it's not in your music, no"). Het album "Friends of mine" stond vol met zulke pareltjes.
En dan is er nu "Gemstones" met meer van hetzelfde. Dit keer zijn Carolina ("Red bricks drop from her vagina") en Emily de dames van dienst. In 'Down on the street' komen zelfs herinneringen naar boven aan de kinderserie Peppie en Kokkie uit lang vervlogen tijden. Muzikaal zouden vele songs van Mr. Green gebruikt kunnen worden voor kinderseries, zo lang je maar niet naar de teksten gaat luisteren ("Jenny’s got a mouth so full of pidgeon’s cum" of "Then I'd go and choke on a cock") . Het is het contrast tusen tekst en muziek die Adam Green zo uniek maakt. Anderzijds zijn vele van zijn liedjes nogal inwisselbaar met elkaar. Maar aan een tempo van 15 songs per half uur mag dat niet storen. 'Gemstones' is een trip van een half uur naar het vreemde universum van Adam Green. Niet zo overdonderend als zijn voorganger maar dat wijt ik aan het feit dat de verrassing voor mij wat voorbij is. Voor wie nog maagd is op dit vlak: Adam Green rijgt u met veel plezier aan zijn degen. En trouwens elke dokter zou minstens één keer een trip naar dit universum moeten voorschrijven. Wedden dat er minder prozac nodig zal zijn!
Eindconclusie: 7.5/10

Adam Green - Emily (video: hi lo)

Nick Cave "B-sides & rarities"

De man die verantwoordelijk was voor de plaat (platen) van het jaar brengt op 22 maart een driedubbelalbum uit met een hele reeks b-kantjes en onuitgebrachte songs. Tracklist hieronder.

Op 28 februari verschijnt de derde single uit "Abattoir Blues/Lyre of Orpheus": 'Get ready for love'.

Tracklist "B-sides & rarities"

DISC 1
1. Deanna (Acoustic)
2. The Mercy Sea (Acoustic)
3. City Of Refuge (Acoustic)
4. The Moon Is In The Gutter
5. Six Strings That Drew Blood
6. Rye Whiskey
7. Running Scared
8. Back Betty
9. Scum
10. Girl At The Bottom Of My Glass
11. The Train Song
12. Cocks n’ Asses
13. Blue Bird
14. Helpless
15. God’s Hotel
16. (I’ll Love You) Till The End of Tomorrow
17. Cassiel’s Song
18. Tower Of Song
19. What Can I Give You?

DISC 2
1. What A Wonderful World
2. Rainy Night in Soho
3. Lucy (Version 2)
4. Jack The Ripper (Acoustic)
5. Sail Away
6. There’s No Night Out In The Jail
7. That’s What Jazz Is To Me
8. The Willow Garden
9. Ballad of Robert Moore & Betty Coltrane
10. King Kong Kitchee Kitchee Kee Mi O
11. Knoxville Girl
12. Where The Wild Roses Grow
13. O’Malley’s Bar Pt.1
14. O’Malley’s Bar Pt. 2
15. O’Malley’s Bar Pt. 3
16. Time Jesum Transeuntum Et Non Riverentum
17. O’Malley’s Bar Reprise
18. Red Right Hand (Scream 3 version)

DISC 3
1. Little Empty Boat
2. Right Now I’m A Roaming
3. Come Into My Sleep
4. Black Hair (Band Version)
5. Babe, I Got You Bad
6. Sheep May Safely Graze
7. Opium Tea
8. Grief Came Riding
9. Bless His Everloving Heart
10. Good Good Day
11. Little Janey’s Gone
12. I Feel So Good
13. Shoot Me Down
14. Wing Low
15. Little Ghost Song
16. Everything Must Converge
17. Nocturama
18. She’s Leaving You
19. Under This Moon

MP3 links of rechtszaak?

Gisteren hebben twee Belgische weblogs hun mp3-links 'moeten' verwijderen op vriendelijk verzoek van het IFPI. Het gaat om dominiek.be en Chips&Cookies. Beide blogs blijven dus bestaan maar ze zullen (voorlopig?) geen links meer plaasten naar (illegale) mp3's.
Op de site van Dominiek kan je de brief lezen die hij stuurde naar Marcel Heymans en zijn antwoord daarop.

CD WOW

Een kleine reclameboodschap tussendoor (niet gesponsord!)

De internet cd-shop CD-WOW verlaagt zijn prijzen. Vanaf nu kost elke chart-cd slechts £8.75 (omgerekend ongeveer €12.50). Nog steeds is elke levering waar ook ter wereld volledig gratis. Kijk ook eens in de uitverkoopbakken, je vindt er de beste cd's (zelfs vrij recente) voor nog minder geld. Interpol's "Antics" bijvoorbeeld maar ook de verzamelaar van Placebo en de laatste van The Libertines.

Weet er niemand nog een goedkopere shop (en niet afkomen met iTunes of dergelijke want dan heb je nog altijd de originele cd niet)?

Bloc Party "Silent Alarm" (review)

Het siert Bloc Party dat ze na de succesvolle singles van vorig jaar niet overhaast te werk gingen en onmiddellijk een full album uitbrachten. De vraag is nu: was het allemaal het wachten waard? De eerste vier nummers van "Silent Alarm" laten er echter geen twijfel over bestaan.
Opener 'Like eating glass' gaat erin als een fris glas water/cola/bier (schrappen wat niet past) op een hete zomerdag ("I drink poison like eating glass"), 'Helicopter' en 'Banquet' kenden we al als de voortreffelijke singles van vorig jaar die ons naar het vervolg deden uitkeken. En 'Positive tension' bouwt een stevige fundering met voornamelijk (tegendraadse) drums en stem tot het refrein alles onderuit haalt. Het resultaat is echter geen bouwvallig krot maar een modern bouwwerk waarin groepen als Blur en The Streets een kamer huren.
Maar dan gaat het even mis. 'Blue light' begint veelbelovend maar kan deze belofte niet inlossen. Het is en blijft een aanzet tot een song en op het moment dat het zou moeten gebeuren, is het plots gedaan. Dat is dan ook het enig positieve aan deze song: hij duurt nog geen 3 minuten. Maar daarna herstelt Bloc Party miraculeus. 'She's hearing voices' klinkt als Joy Division zonder al te veel pessimisme. 'This Modern Love' is een rustig kabbelend beekje dat even later in een stroomversnelling terecht komt en 'Pioneers' gebruikt het beste van The Cure om er een nieuw Bloc Party nummer van te maken. De meest recente single 'So here we are' behoort zelfs niet tot het beste van wat er op dit schijfje verzameld staat, maar dat zegt misschien meer over het niveau van deze cd dan over de songschrijverskwaliteiten van Bloc Party. Eindigen doen ze met het nummer 'Compliments', een traag en meesleepend nummer dat fluisterend wordt gezongen. Onze complimenten dus!
Eindconclusie: 9/10

Downloads:
Bloc Party site
Bloc Party - Silent Alarm
Low - The Great Destroyer
LCD Soundsystem - LCD Soundsystem (eerste CD)

Kaiser Chiefs

Een van de tips voor 2005 heet Kaiser Chiefs. Over de naam kunnen we discussiëren, maar als Franz Ferdinand het met hun naam kan maken moet er ook een mooie toekomst weggelegd zijn voor deze jongens uit het Engelse Leeds.
Als band zonder platenfirma slaagden ze er zelfs in om een 66ste plaats te halen in de Britse single charts met hun debuutsingle 'Oh My God'. Deze single werd nu opnieuw uitgebracht in opvolging van het aan The Jam verwante 'I predict a riot'. Stubru- en Humo-medewerkers vinden 'Oh my God' alvast goed genoeg om in hun Arriba-lijst op te nemen. En gelijk hebben ze.
In maart verschijnt hun debuut "Employment" en - verassing, verassing - het album is al uitgelekt op het internet.

Downloads:
Kaiser Chiefs - Oh my God
Kaiser Chiefs - I predict a riot
Kaiser Chiefs - Saturday Night

The Frames "Burn the maps"

The Frames komen uit Ierland en behoren tot het beste wat Ierland te bieden heeft. In een recente poll naar de beste Ierse albums haalden ze de top 30 met het album "Dance the Devil" (van Morrison's Astral Weeks bezette de toppositie).
Deze week wordt "Burn the maps" wereldwijd uitgebracht (vorig jaar verscheen het album enkel in Ierland). De single 'Fake' kan je reeds horen op je favoriete muziekstation en nu is er dus het nieuwe album.
Volgens uw favoriete krant is het album meer dan de moeite waard (misschien een idee voor wie geen kaartjes voor het U2 concert heeft kunnen bemachtigen, op die manier steunt u ook de Ierse muziekindustrie). "Burn the maps" is dan ook cd van de week en krijgt maar liefst de volle vijf sterren. "De songs op Burn the Maps gaan over afwijzing en spijt, jaloezie en emotionele stuurloosheid, de tegenstrijdige gevoelens van iemand die gekwetst achterblijft na het afbreken van een relatie. Vrolijk word je er niet van en ‘Happy’, de broeierige opener, drijft dus meteen het sarcasme ten top. Het karakter van The Frames laat zich niet makkelijk omschrijven.
De groep klinkt afwisselend verstild als Lambchop (het halfgefluisterde ‘Suffer in Silence’) en majestueus als Tindersticks (die golvende strijkers in ‘Sideways Down’), licht ontvlambaar als de Pixies (het schuimbekkende ‘Underglass’) en explosief als dEUS (de boosaardige single ‘Fake’). (DM 4-2-05, D. Steenhaut)"
Wie na deze recensie meer wil horen van The Frames kan terecht op de site van hun platenfirma ANTI waar je het nummer "Dream Awake" kan downloaden.

Alhoewel er geen enkel slecht nummer op "Burn the maps" staat, zou ik toch niet zo ver willen gaan om de volle vijf sterren te geven. Daarvoor zijn niet alle nummers sterk genoeg. Maar de hoogtepunten als 'Happy', 'Dream Awake', 'Fake', 'Underglass' en 'Suffer in silence' tillen dit album toch nog boven de middelmaat.
Eindconclusie: 8/10

Downloads:
The Frames - Fake (single uit "Burn the maps")
The Frames - Dream awake (uit "Burn the maps")
The Frames - Star Star (uit "Set List")
The Frames - lay me down (uit "Set List")

Monza "Grand"

Monza bracht vorige week zijn tweede cd "Grand" uit. Alle artikels en recensies die ik tot nu toe las waren één voor één zeer lovend. Op basis van de nummers die ik reeds hoorde - ik moet toegeven dat het er niet veel zijn - kan ik hen daarin niet volledig bijtreden. De single 'Dood aan alle meisjes' spoort mij alvast niet aan om het album aan te schaffen, de vorige single 'Naar men zegt' vond ik dan wel beter.
In de morgen krijgt Monza zelfs 5/5 en verantwoorden ze hun keuze zo: "Grand is een plaat waarbij de krop zich al tijdens de eerste beluistering in de keel nestelt: pakkend, emotioneel, rauw en met teksten die als een bijl in je hart kappen. ‘Dood aan alle meisjes’, ‘Naar men zegt’ en vooral ‘Alles half’ analyseren met een chirurgische precisie het gevoel van de leegte, van een galmend gat dat met geen geld te vullen valt. Meuris zingt beter dan ooit, zangeres Liesbeth De Wael voegt een kwetsbaarheid toe waar het het oude Monza vaak aan ontbrak en ook de rest van de groep, allemaal nieuwe gezichten, kleurt de nummers gepast in. Vooral gitarist Jan Van Sichem Jr. toont zichzelf een aanwinst die zich niet opdringt als de song daar niet bij gebaat is. Grandis geen plaatje geworden. Het is geen entertainment. Daarvan hebben we ondertussen al meer dan genoeg. Meuris heeft zijn hart op uw rekeningnummer gestort, met Monza een cd opgenomen die een verschil maakt. En daarvan kun je nooit genoeg hebben. (B. Steenhaut)"

Op hun officiële site kan je het ganse album voorbeluisteren.
En waarom is het album nog niet te downloaden bij de Belgische downloadshops? En dan maar klagen dat er zo veel illegaal wordt gedownload.

Enkele recensies:
De Tijd
Studio Brussel
Humo

Ryan Adams

Ryan Adams zal ons dit jaar verblijden met drie nieuwe albums. "Cold Roses" een dubbel-cd komt uit op 19 april 2005. "29" en "Jacksonvile City Lights" volgen later (nog geen releasedatum). Je kan de (huwelijks)uitnodiging voor deze drie albums bekijken op zijn officiële site.
We wisten al dat Ryan een straffe gast was, toch wat betreft het schrijven en uitbrengen van songs. Zo schreef hij net na de eindmix van het album "Gold" in juni 2001 elf nieuwe songs die de 48 Hours Sessions gedoopt werden. Deze plaat verscheen nooit officieel maar circuleert wel ergens op het net. Geïnteresseerd, kijk dan hieronder eens!

Downloads:
Ryan Adams - 48 Hours (unreleased album)
Ryan Adams Live (12-08-02)
Doves - Some cities (traag)

The Others

Deze week verscheen het debuutalbum van The Others. De troonopvolgers van The Libertines en Babyshambles, althans volgens sommigen. Of The Others ook waardige troonpretendenten zijn moet nog blijken. Hun sound is alvast veel rauwer en punkier dan bovengenoemde acts. Zanger Dominic Masters klinkt als Iggy Pop in een gevecht met Pete Doherty, volgens hun bio toch. Dat is weliswaar iets te veel lof want een echte zanger durf ik Dominic Masters niet noemen. Hij lijkt meer op Johnny Rotten: meer power en attitude dan zangtalent.
The Others brachten reeds drie singles uit: 'This is for the poor', 'Stan Bowles' en de meest recente 'Lackey'. U kan de video's van deze singles bekijken/beluisteren op hun site.
Voor wie te lui is om dat te doen, kan ik kort zijn: 'Lackey' is het beste op deze cd en voor een klein prijsje te downloaden ergens op het net. Als er dan nog geld over is, gaat u best voor 'William' of een van de andere singles maar al de rest is hetzelfde maar dan minder. Aan u de keuze. Heeft u trouwens de nieuwe Low al aangeschaft?
Eindconclusie: 4/10

Meer recensies:
Drowned in Sound (3/5)
MusicOMH

Elkland

Elkland is een vierkoppige groep uit New York die een gooi doet naar eeuwige roem. Vandaag wordt de eerste single 'Apart' uit hun te verwachten album "Golden" gereleased.
Volgens hun bio weerspiegelt het album hun liefde voor classic post-punk synthpop en Britpop (van Joy Division en The Smiths tot New Order en Björk).
Oordeel zelf of ze de moeite waard zijn. Ik vind ze alvast zeer leuk, wel geen instant-klassieker als 'Somebody told me' van The Killers maar toch even opzwepend.
(Interview)

Downloads:
Elkland - Apart (ezShare)