dEUS is gOD in België en bewijst dit nog maar eens ten overvloede met hun vierde langspeler "
Pocket Revolution". En wie niet weet dat Tom Barman en de zijnen een nieuwe plaat uithebben, heeft de afgelopen weken wellicht niet op deze aardbol vertoeft want dEUS was overal:
Stubru hield een
nightlaunch voor de nieuwe cd en gaf de plaat zelfs
5 sterren,
De Morgen publiceerde een dEUS-special in hun weekendeditie inclusief top 20 van de ultieme dEUS-songs gekozen door collega-muzikanten en andere 'kenners' ('Suds & soda' was daar trouwens de verdiende nummer 1!),
KindaMuzik wijdde een
special feature aan de Belgische goden en verkoos 'Nothing really ends' als beste dEUS-song, een Belgische fan hield zelfs een
blog bij over de groep in in het bijzonder over de nieuwe plaat en zo zou ik nog uren door kunnen gaan maar we willen het over de muziek hebben en die is weer van uitzonderlijk niveau.
Een zoemende gitaar, genre The Edge (!), het droge drumpatroon dat 'Invisible sun' van The Police zo onweerstaanbaar maakt, zuigen je het album binnen maar zodra Tom Barman zijn mond opent (en heel even twijfelen we of het Bono niet is), weet je het zeker: dit is de nieuwe dEUS waar we zo lang (6 jaar) op moeten wachten hebben.
'Bad timing', want zo heet het openingsnummer, is zo'n song die broeierig langzaam aanzwelt tot het uit zijn voegen barst met een verfrissend en deugddoend onweer waarvoor we de weergoden alleen maar dankbaar kunnen zijn.
De nieuwe plaat klinkt soms verre van onbekend: de huidige single '7 days, 7 weeks' die nu al zo vertrouwd klinkt dat we ons moeder er van verdenken dat ze er ons mee suste toen we nog maar net haar warme baarmoeder verlieten. Het is ook het meest poppy nummer en dus een logische single-keuze van de platenfirma. 'If you don't get what you want' (hun vorige download-only single) werd zelfs opnieuw opgenomen maar blijft toch een vreemde vogel in het oeuvre van dEUS: een simpele rechtoe-rechtaan-rocksong, maar dan wel één waar menig rockgroep een arm voor veil zou hebben. En de laatste bekende song geeft het gezegde 'eindigen in schoonheid' reden tot bestaan: 'Nothing really ends' mag de deur sluiten en blijft één van de meest breekbare dEUS-nummers en klassieker.
Daartussen een dEUS die vertrouwd klinkt en een dEUS die voorzichtig nieuw paden opzoekt.
Zo had 'What we talk about (when we talk about love)' niet uit de toon gevallen op de cd van Barmans vorige project
Magnus. We horen grootse refreinen en stevige gitaarpartijen, die laag per laag opgebouwd worden, in bijvoorbeeld de schitterende titelsong (luister naar het refrein met gospel-allures en ontdek er de stem van Stef Kamil Carlens en het Zita Swoon-koor) of het monumentale 'Sun Ra', één van de hoogtepunten op de plaat. Maar ook dartele gitaren komen langs in het stevig rockende 'Nightshopping' dat niet had misstaan op de nieuwe Millionaire bijvoorbeeld.
"
Pocket revolution"" is niet de mokerslag die bijvoorbeeld hun debuut "
Worst Case Scenario" wel bij ons teweegbracht maar dat hadden we ook niet verwacht. Het is wel een mooi nieuw hoofdstuk in de dEUS-saga die ons vooral doet verlangen naar meer. Wat kunnen de nieuwste leden bijdragen aan de unieke sound van de beste band van België? Ooit komen we het wel te weten, de vraag blijft dus hoe lang we er deze keer zullen moeten op wachten. (9/10)
