Thom Yorke's Eraser lekt vroegtijdig

Het wordt steeds moeilijker voor platenmaatschappijen om te verhinderen dat hun releases vroegtijdig op het internet lekken, zo zult u er wellicht niet van opkijken dat het eerste solo-album van Thom Yorke nu al ergens op het net te vinden is, alhoewel het toch maar begin juli zal verschijnen (of wordt de releasedatum naar voor geschoven?).

Nog meer goed nieuws voor de Radiohead-fans: hun album "OK Computer" heeft het gehaald bij de verkiezing van beste plaat aller tijden bij VPRO's 3voor12. Ze versloegen met ruim duizend stemmen de nummer twee: "Nevermind" van Nirvana.
Ook nog opmerkelijk: dEUS staat in deze Nederlandse lijst op de NEGENDE plaats, volledig verdiend, als je het mij zou vragen.
Ook vrij recent materiaal kon de VPRO-luisteraar bekoren: zo staat Sufjan Steven's "Illinois" en Arcade Fire's "Funeral" broederlijk naast elkaar op een respectievelijke 51ste en 52ste plaats. Nog beter deden de Arctic Monkeys het, zij haalden zelfs de 46ste plaats (maar wat volgend jaar?).

Links:
Hoe klinkt nieuw album?
Blogs are for Dogs
All that She Wants
Pitchfork's track by track review

Das Pop - Tired (free mp3 single)

De nieuwe single van de Gentse formatie Das Pop is nu volledig gratis te downloaden (wel eerst naam en e-mail invullen) via hun officiële site.
Eerst voorbeluisteren?
Surf dan eerst naar hun MySpace-pagina, die nu blijkbaar de officiële site geworden is.
En wat zeggen we dan? Dank u Das Pop!

Het nieuwe album werd ondertussen afgewerkt en gemixt en zal bijgevolg eerstdaags in de rekken liggen. Producers van dienst waren stadsgenoten Stephen en David Dewaele a.k.a. Soulwax. Wordt dus vervolgd...

Boy Kill Boy - Civilian (review)

De groepsnaam van deze 4-koppige band uit Londen, zou eigenlijk, de grammaticale fout niet te na gesproken, een kop uit de krant van de afgelopen weken kunnen zijn. Gelukkig hebben deze mannen niets maar dan ook niets te maken met het (zinloos) geweld dat tegenwoordig niet uit het nieuws te bannen is. Deze jongens willen gewoon 'geweldig goed' gevonden worden en over het kanaal is hen dat al aardig gelukt. Ze mochten ze er al touren in het voorprogramma van Hard-Fi en op dit moment - we schrijven eind mei 2006 - zijn ze zelfs de hoofdact op de New Music Tour van het Engelse muziektijdschrift NME.
Hun debuutsingle 'Back again' zorgde er al voor een stortvloed aan superlatieven die een gezonde voedingsbodem bleken voor de hype en voor wie wil controleren of deze loftuitingen terecht zijn, is er nu dan eindelijk het debuutalbum "Civilian".

Dat de plaat nog geen 45 minuten duurt, hebben ze waarschijnlijk afgekeken van hun voorbeelden uit de jaren 80, toen er maar een tiental nummers op een vinylplaat konden geperst worden, of lijdt deze groep nu al aan muzikale bloedarmoede waardoor ze gewoon niet meer songs konden bij elkaar schrijven?
De openingssong en debuutsingle 'Back again' is - excusez moi les mots - alvast een schot in de roos. Onmiddellijk komen er herinneringen aan de adrenaline-rock van The Killers naar boven. En als 'Back again' het visitekaartje was van Boy Kill Boy, dan begrijp je nu wellicht waar al die aandacht vandaan kwam.
Ook in de volgende tracks op het album gaat het tempo amper naar beneden. 'On and on' klinkt nog voller dan het startschot van deze plaat en is gezegend met een refrein dat zo scherp is dat het zich onmiddellijk in je schedel boort om het zich daar snel thuis te voelen. Dat dit meebrulbaar en uiterst dansbaar refrein wat in een emo-sausje heeft liggen marineren willen we de boys best vergeven. We willen ze zelfs vergeven dat de riff van de huidige single 'Suzie' gewoonweg gepikt is van Hard-Fi's 'Hard to beat', want eenmaal je je volledig hebt overgegeven aan deze song, kan je alleen maar bevestigen dat dit gewoon een steengoede song is. Wat volgt, heet 'Six minutes' en moet het hebben van zijn spacy synthesizer sound, maar weet echter niet zo goed te overtuigen als de eerste drie openingssalvo's van "Civilian".
'On my own' mag dan van betere makelij zijn - en vooral die spacy synth break op het einde van de song weet ons te bekoren - toch begint het te dagen dat Boy Kill Boy niet echt veel variatie in zijn songs weet te leggen. We krijgen steeds hetzelfde tempo voorgeschoteld, telkens met een onverwoestbaar refrein dat zonder problemen elke hersencel weet aan te tasten.

Slechts twee keer mag het tempo naar beneden op dit debuut: in 'Ivy Parker' dat in het refrein anthem-kwaliteiten probeert te ontplooien maar daar toch niet volledig in slaagt en in het slotnummer 'Shoot me down' wat eigenlijk een ballad is waarvan we het warm noch koud krijgen of hoe deze veelbelovende plaat een beetje in stilte de pijp uit gaat.
Gelukkig duikt er nog een ghost-track op waarmee Boy Kill Boy dan toch kan bewijzen dat ze best een degelijke ballad weten te schrijven; degelijk maar ook weeral niet onvergetelijk.

Spijtig genoeg is de weinige variatie nog het ergste niet, er staat namelijk ook een echte draak van een song op deze cd. Het nummer in kwestie, 'Killer', is gewoon een slechte jaren-80-synthesizer pop-song die Duran Duran, om maar één naam te noemen, zelfs niet op een b-kantje zou willen zetten. Het refrein van deze song is dan ook het totaal tegenovergestelde van wat het zelf beweert te zijn: "Killer killer song!" Ik denk het niet!

De reeks sterke songs waarmee deze plaat ons aanvankelijk wist in te pakken, kunnen er niet voor zorgen dat we toch een beetje onbevredigd achter blijven. Bijna elke song op deze plaat zal ons apart - als single bijvoorbeeld - zeker kunnen overtuigen en ons zelfs een dansje doen wagen, als een geheel verzandt "Civilian "wat in goede bedoelingen. Wellicht had een strengere producer en een langer schrijfproces deze 'One-trick-pony' kunnen redden, maar voorlopig moeten we het doen met deze half geslaagde schijf die - en daar moeten we toch eerlijk in zijn - toch enkele ferme mokerslagen bevat waar menig poprockbandje een moord voor over zou hebben.

Deze recensie staat ook te lezen op Digg*.
En rechts staan er links (??) naar leuke google-ads: klikken dus!

The Twilight Singers - Powder burns

In de Album 100 van Stubru slaagde Greg Dulli erin om met de Afghan Whigs' plaat "Gentlemen" de 79ste plaats te halen: toch een teken dat de Stubru-luisteraar smaak heeft. Begin dit jaar verscheen zijn solo-album "Amber headlights" maar nu is er dan een nieuwe van zijn Twilight Singers, en wat voor een!
"Powder burns" vertelt het verhaal van het afkickproces van de frontman en bevat genoeg 'shots' om van een nieuw meesterwerk in het oeuvre van Dulli te spreken.

Second opinions: Digg* (4.5/5), Goddeau ("Straf spul"), Humo (3.5/4) en KindaMuzik.

Downloads:
The Hype Machine
eMusic (best downloadservice!)

Black Ox Orkerstar - Nisht Azoy

"Nisht Azoy" (wat zoveel betekent als 'Niet zoals dit') is de tweede plaat van het Canadese Black Ox Orkestar uit Montreal. De bandleden zijn Jessica Moss (viool, bas klarinet) en Thierry Amar (contrabas) die beiden ook spelen in Silver Mt. Zion, Gabe Levine (klarinet en gitaar), de songwriter van Sackville en ook nog Scott Levine Gilmore (zang, mandoline en drums, enz.)
De groep brengt vooral songs die worden gecatalogeerd onder de noemer nieuwe joodse folk. Maar de joodse traditionals worden hier opgesmukt met elementen uit de Balkan of Centraal-Azië terwijl ook Arabische en Slavische invloeden worden geïntegreerd.
Als we zouden beweren dat de Orkestar vooral Klezmer muziek speelt (vocale dans muziek die vooral op joodse feesten wordt gebruikt), is dat een tikkeltje gelogen want de songs zijn dan bij momenten wel feestelijk, er staan ook nog enkele introvertere nummers op "Nisht Azoy".

Zo zwelt het nummer 'Ratsekr Grec' aan tot een echt dansritme uit de Balkan en het instrumentale 'Violin duet' mondt dan weer uit, na een lange intro, in een heerlijke up-tempo song waarbij je onmiddellijk beelden van feestende zigeuners voor je ziet.
'Bukharian' is dan weer het perfecte openingsnummer met zijn melancholische toon en neuriënde zang. De weemoed en de schmerz druipen dan weer af van songs als 'Ikh ken Tsvey Zayn'en 'Golem' en ondanks het feit dat ik het Jiddisch niet machtig ben, voel je bijna wat de zanger bedoelt, of hoe de taal der muziek universeel kan zijn.

Als "Nisht Azoy" een voorbeeld is van hoe joodse folkmuziek klinkt, dan denk ik dat er voor dit genre zeker een toekomst is weggelegd. De sfeervolle akoestische songs die deze plaat vullen, laten daar zeker geen discussie over bestaan. Voor al wie dus open staat om iets nieuws te ontdekken en niet terugschrikt van klanken uit vreemde culturen: een aanrader!

Downloads:
Bukharian (m4a)
Toyte Goyes In Shineln (uit vorig album "Ver Tanzt?)

Links:
Interview met Black Ox Orkestar

NME New Music Tour 2006

Dat NME niet verlegen zit om een hype is geen geheim, maar dat neemt niet weg dat ze toch de vinger aan de pols houden en ons bij op tijd en stond nieuwe groepen weet aan te bevelen die (wel) echt de moeite zijn. Zo organiseren ze nu in Engeland een toernee met de best nieuwe bands, onder de welluidende naam: "New Music Tour 2006".

De groepen die werden geselecteerd voor deze tournee zijn:

Boy Kill Boy

- Meer info in mijn vorige post.
- MySpace

iForward Russia!

- Deze Britse band uit Yorkshire staat vooral bekend om hun fenomenale liveconcerten en om hun originele songtitels. Elke song op hun debuut "Give me a wall" kreeg namelijk slechts een nummer als titel. Hun single 'Nine' haalde onlangs de 40ste plaats in de Britse charts.
Om te onthouden die naam.
- MySpace

The Automatic

- NME omschrijft deze band als Blur die opgroeide met Fugazi. Hun derde single heet 'Monster' en hier kan je een stukje van de clip bekijken.
Hun album "Not accepted anywhere" verschijnt op 19 juni.
Deze vier lads uit Cardiff klinken alvast zeer veelbelovend.
- MySpace

The Long Blondes

- Vijf-koppige art-rockband uit Sheffield. Tot voor kort werden ze nog de beste band zonder platencontract maar nu zijn ze de trotse eigenaars van een platendeal met Rough Trade en hun debuutalbum zal worden geproduceerd door niemand minder dan Jarvis - Michael Jackson vond mijn 'ass' te oud - Cocker van Pulp. Hun sound bevat elementen van de sixties, alsook van van new-wave en post-punk, aldus de Wikipedia.
Bekijk de video voor de single 'Seperated by Motorways'.
- MySpace

The Howling Bells

- “The sound of PJ Harvey hitching a ride with the Velvet Underground through Twin Peaks.” volgens NME. Hun gelijknamig debuutalbum, dat werd geproduceerd door Coldplay producer Ken Nelson, krijgt nu bij NME zelfs 9/10. De songs variëren van met blues geïnjecteerde rock tot country-folk mijmeringen. Volgens hun platenfirma, en die kan het weten, "het debuut van het jaar". En volgens u?
- MySpace

The Google Ads
Een fantastische nieuwe band die elke andere groep gewoon naar huis speelt maar omdat ze onbetaalbaar zijn voor de meesten onder ons, graag een klikje op een van hun ads. THX. ;-)
Bekijk hun video's hier.

Final Fantasy - He Poos Clouds

Final Fantasy levert bij Google vooral verwijzingen op naar het gelijknamige rollenspel-computergame waarvan er volgens Wikipedia al 12 versies zijn verschenen. Uiteraard wil ik het echter hebbben over de muzikale Final Fantasy, de groep rond Owen Pallett, die vooral bekend is als violist van het onvolprezen Arcade Fire.

Vorig jaar verscheen het debuut van zijn band ("Has a Good Home") en dan is er nu zijn tweede, getiteld "He Poos Clouds"


De doelstelling van de nieuwe plaat luidde: Every song will be written for string quartet and voice. En wie het album al gehoord heeft, kan niet anders dan bevestigen dat de dienstencheques ook in Canada een enorm succes zijn, want strijkers in overvloed op Final Fantasy II. Naast deze groep 'huisvrouwen' hoor je gelukkig ook nog piano, harpsichord en percussie. Dit album is moody, dromerig, sfeervol, heeft hier en daar mooie tangoritmes en profiteert prachtig van de voorliefde voor (de klassieke componist) Ligeti. Deze mooie laaste zin heb ik gewoon gestolen van de site van Konkurrent, waarvoor nu al mijn oprechte verontschuldigingen.

Als eerste single verscheen het nummer 'Many Lives For 49 Mana Points' en op de blog van
I guess I'm floating, vind je meer info ;-)

Links and downloads:
Een mooie recensie lees je bij mijn collega van MotelMagnolia.
Meer muziek via The Hype Machine.
Download 'This lamb sells condos' (mp3 via Salon.com)

PS U sponsort mij toch ook? Klik even op de google-ads en u krijgt morgen een verse lading muzikale nieuwtjes!

Nalle - By Chance Upon Waking

De tekening van de (gevleugelde) beer die beschermend over een klein vrouwtje staat blijkt plots helemaal te kloppen als je weet dat "Nalle" het Finse woord voor (teddy)beer is. Niet alleen de hoestekening, van de hand van zangeres Hanna Tuulikki, maar ook de songtitels verraden trouwens een diepe sympathie voor de natuurelementen: 'Sunne Song', 'Birth of the Bear', 'Sea change' en 'Forest Mountain'. Het mag dan niet verwonderlijk zijn dat de muziek die Nalle maakt, in diezelfde sfeer baadt. De songs op deze plaat klinken breekbaar, aards en (uitge)puur(d) maar ook (kinderlijk) speels. Tel daar de unieke stem (Björk in haar kinderjaren?) van Hanna bij op en je krijgt een mooi beeld van hoe de muziek van Nalle klinkt.

"By Chance Upon Waking" is het het debuut van deze Schotse groep met Finse roots en bestaat naast zangeres Hanna (ze speelt ook kantele en fluit) uit Aby Vulliamy (viool) en Chris Hladowski (bouzouki en klarinet). Enerzijds dragen de akoestische instrumenten bij tot de aardse sfeer maar anderzijds dreigt het geheel daardoor wat te verzanden in eentonigheid. Ook de intrigerende/irriterende (schrappen wat niet past) stem van Hanna maken het de luisteraar echt niet makkelijk.
Maar langzaam aan, zeer langzaam eigenlijk, groeit de waardering voor deze plaat. De openingssong, 'Sunne song', klinkt dan plots als een gemeende ode aan de zon, gezongen vanuit het standpunt van een luie - zijn er andere? - kat die op het zonovergoten bed ligt te spinnen.
De canon-zang in het folky 'Iron's oath', waar de geest van DAAU in rondwaart, doorbreekt de wat eenvormige stem van Hanna en in 'New roots' wordt je in de slotakkoorden verrast op een heus lalala-koortje: zeer verassend en best leuk.

"By Chance Upon Waking" is geen hapklare brok geworden maar eenmaal de oorspronkelijke aversie tegenover de stem en de wat simpel klinkende songs verdwenen is, hou je een unieke cd over die nog het best geschikt is als soundtrack bij een meditatiesessie op een luie zondagochtend (of een andere dag mocht u dat beter schikken uiteraard). Zelf ben ik niet zo een meditatiemens, dus vrees ik dat deze cd voorlopig in zijn digipak zal blijven zitten maar wie weet, wie weet?

(deze recensie staat ook op MotelMagnolia)

MySpace

Downloads:
Sunne song
Iron's oath
New roots

Google, google, google, kijk eens naar die google-ads!

Het Allerbeste Album Aller Tijden!

Zowel Stubru als het Nederlandse 3voor12 zijn op zoek naar het beste album aller tijden volgens zijn luisteraars/lezers. Bij Studio Brussel mag je nog volledig zelf de albums kiezen (uit het blote hoofd!), maar bij VPRO's 3voor12 houden ze je handje vast en selecteerden zelf een (best mooie) lijst met de beste albums volgens henzelf.

Opmerkelijk in die lijst is de aanwezigheid van toch wel zeer recente albums, die hoe dan ook een plaatsje in die lijst verdienen (en wellicht bij Stubru uit de boot zullen vallen).
Zo staat het prachtalbum van Arcade Fire ("Funeral"), Sufjan Stevens's "Illinois", Antony & The Johnsons ("I am a bird now") en de gelijknamige van LCD Soundsystem er ook in. De volledige lijst staat hier.

Mijn lijstje bij 3voor12:
1. dEUS Worst "Case Scenario"
2. The Smiths "The Queen is Dead"
3. Arcade Fire "Funeral"
4. Pixies "Surfer Rosa"
5. Radiohead "OK Computer"


En bij Stubru klinkt het ongeveer hetzelfde:
1. The Smiths "The Queen is Dead"
2. Arcade Fire "Funeral"
3. dEUS "Worst Case Scenario"
Zelf stemmen kan je hier.

Meer lijstjes?!

Ook het Nederlandse radiostation Kink FM organiseert elk jaar zo'n lijst, zij noemen het de Longplay 101 en dit jaar was dit de top 11:
0. Radiohead - Ok Computer
1. Nirvana - Nevermind
2. Pearl Jam - Ten
3. Tool - Aenema
4. Jeff Buckley - Grace
5. Smashing Pumpkins - Mellon Collie And The Infinite Sadness
6. Coldplay - A Rush Of Blood To The Head
7. Pink Floyd - Dark Side Of The Moon
8. Muse - Origin Of Symmetry
9. Radiohead - The Bends
10. Placebo - Without You I'm Nothin'

Nog veel meer lijsten vind je op de site van Lists of Bests en bij Muzieklijstjes.

Muse doet het met Britney Spears

De hotshot van Stubru was afgelopen week de nieuwe single van Muse: 'Supermassive Black Hole'. Persoonlijk ben ik nog niet volledig overtuigd maar dat komt misschien nog als het full album "Black Holes and Revelations" verschijnt begin juni.
Ondertussen kon je op verschillende blogs lezen dat de nieuwe single verdacht veel lijkt op 'Do something' van Britney Spears. Wellicht kent u dat nummer niet, en we begrijpen dat uiteraard volkomen, ik zou daar ook niet voor uitkomen. Gelukkig is er goede ziel geweest die beide nummers samenbracht in een mash-up om bovenstaande theorie te bewijzen. Het resultaat kan je hier downloaden.

Downloads:
Muse vs Britney Mash-up
More info and links ;-)

And hey, don't be scared of the google ads!
Het is ondertussen bewezen dat het klikken op een advertentie de gezondheid GEEN ernstige schade toebrengt, waarvoor nu al dank.

Digg*

Vorige week kon u voor de eerste maal een recensie van mijn hand (Tapes 'n Tapes) vinden op de Belgische muziek/film/stripsite Digg*.

Binnenkort hoop ik daar nog een paar andere reviews aan toe te voegen (te beginnen met Boy Kill Boy's "Civilian"), dus ga regelmatig eens langs en lees ook wat mijn collega-recensenten vinden van de nieuwste releases. Zo staat daar nu te lezen hoe goed de nieuwe Neil Young, Dirty Pretty Things of Grandaddy wel zijn.

Boy Kill Boy

Hoog tijd om weer een groepje onder uw aandacht te brengen, dat - volgens mijn bescheiden mening althans - recht heeft op zijn eigen '15 minutes of fame' en misschien wel langer. Vorig jaar was ik volledig onder de indruk van Arcade Fire, maar dit jaar is er (voorlopig toch) nog geen enkele groep opgestaan die me zo van m'n sokken blies. My Latest Novel, Band of Horses, Guillemots en misschien ook Eagle*Seagull zijn voorlopig de leukste nieuwe aanwinsten van het muzikale jaar 2006. Graag had ik aan deze rij nu ook Boy Kill Boy toegevoegd.

Boy Kill Boy is een Londense band die muziek maakt in de sfeer van The Killers en The Bravery maar daar bovenop ook nog wat emo-kruiden aan toevoegt. Deze omschrijving doet u misschien niet onmiddellijk watertanden, de songs van Boy Kill Boy zijn echter wel de moeite want up-tempo, memorabel, zeer melodieus en vaak onweerstaanbaar zijn de adjectieven die deze groep bij mij weet op te roepen. Oordeel zelf via hun MySpace-pagina.


Op 22 mei zal hun debuut-cd "Civilian" in de winkelrekken liggen. Hun meest recente single 'Suzie' haalde dit weekend zelfs de 17de plaats in de Britse charts.

MySpace
Bekijk de video van 'Suzie' bij Video-C (wow, wat een leuke naam voor een site!)
Meer op deze blog ;-)

Overeasy - Bang your buck (review)

Op "Bang Your Buck" van Overeasy staan 17 songs en na nog geen 34 minuten is het al afgelopen. U begrijpt het al: deze plaat moet al zwaar de mist in gaan om op die korte tijdspanne te gaan vervelen, en gelukkig doet ze dat niet.
Overeasy is het hobbyproject van Robert Lagendijk, die drumt in Scram C Baby en Solex en op zijn debuutplaat "Bang Your Buck" experimenteert hij met een sampler waarmee hij ritmetracks en geluiden omzet in liedjes. De songs worden verder opgesmukt met blazers en het parlando van de Australische zanger Stuart Brown.

Dat je met samples best prachtige songs kan creëren weet u wellicht al van platen van Moby of DJ Shadow, hier probeert Lagendijk het ook met als resultaat een soort lounge voor gevorderden. Zo weet hij in het openingsnummer nog enigzins te verrassen door het swingende karakter van de blazers en de mysterieuze stem van Stuart Brown, maar eens de verrassing eraf is blijf je toch een beetje op je honger zitten.
Best leuk is "I on U" dat opgebouwd is rond een jazzy piano en een Stuart Brown die de concurrentie aangaat met Leonard Cohen of Paolo Conte (alleen voor de tekst zouden deze mannen passen: het alfabet opzeggen is nu niet direct hoogstaande literatuur).
Om u een idee te geven van de sound van Overeasy: 'Love you forever' zou het nichterig broertje kunnen zijn van T. Raumschmiere's 'Monstertruckdriver' en 'Close encounters of a weird kind' heeft iets te lang in bed gelegen met 'Sexjunkie' van de Belgische electronica-muzikant Stijn. Daarnaast doen de blazers je af en toe denken aan Candy Dulfer of Morphine, alleen hadden die laatste wel echte songs in de aanbieding.

"Bang Your Buck" is een nogal fragmentarische plaat geworden, vooral door de opeenvolging van korte tracks die niet altijd weten waar ze heen moeten, het zijn vaak schetsen die nog uitgewerkt moeten worden. Maar gelukkig gaat het geheel niet echt vervelen, daarvoor wordt de spanningsboog nog iets te strak gehouden maar om deze plaat nu echt te gaan aanbevelen, daarvoor neigt deze collectie samples toch iets te veel naar veredelde muzak: leuk als behang maar meer niet.

MySpace

Downloads:
The name of rock
I on U

Thom Yorke is The Eraser

Thom Yorke brengt binnenkort, totaal onverwacht, een nieuw album uit onder de naam The Eraser. Hij wil het zelf geen solo-project noemen en wil nog minder horen dat Radiohead zou splitten. Radiohead werkt op dit ogenblik aan nieuw materiaal dat ooit wel eens zal verschijnen, het wanneer is dus gewoon nog een raadsel. Op het eerste concert dit jaar werden al 6 nieuwe nummers ten gehore gebracht.

Voorlopig kunnen we dus uitkijken naar Thom's nieuwe project waarbij hij de hulp kreeg van Radiohead producer Nigel Godrich en Stanley Donwood was verantwoordelijk voor de hoes. De plaat verschijnt in juli via XL-records.

Bron: GreenPlastic

Tapes 'n Tapes - The Loon

In de winter van 2003 was ik druk in de weer met de uitnodigingen voor mijn huwelijksfeest, het uitkiezen van een openingsdans (het is er uiteindelijk één van The Sheila Divine geworden, mocht het u interesseren) en alle andere stresserende bezigheden die daarbij komen kijken. In diezelfde winter werd in Minniapolis voor het eerst gemusiceerd door Josh Grier (zang/gitaar), Jeremy Hanson (drum), Matt Kretzmann (keyboard en backing-vocals), Erik Appelwick (bas en backing-vocals). Volgens de plaatselijke legende probeerden deze vier muzikanten, die zich verenigd hadden onder de noemer 'Tapes 'n Tapes', songs te creëren door zich te baseren op bekende hits en die dan zo aan te passen dat het origineel onherkenbaar werd. Tevens wordt gefluisterd dat daarbij ook enkele grote werken uit de Duitse en Noorse literatuur werden geplagieerd. Dit verhaal staat nu ook te lezen op de MySpace-pagina van Tapes 'n Tapes waar de groep zichzelf omschrijft als het onwettige roodharige stiefkind van Frank Black en Stephen Malkmus!?

Hun debuutplaat, "The Loon", werd reeds vorig jaar in eigen beheer uitgebracht en werd in hun geboorteland zeer lovend onthaald. Onlangs tekenden ze een platencontract met XL-records, die bijvoorbeeld ook The Raconteurs, Gotan Project en Be Your Own Pet onder hun hoede hebben, waardoor "The Loon" binnenkort ook in jouw favoriete cd-shop te koop zal zijn. En mocht u hier al ophouden met lezen: aankoop is niet verplicht maar wel zeer de moeite.

U kan zich nog steeds geen echt beeld vormen van de muziek die Tapes 'n Tapes voortbrengt? Wel die is verre van oninteressant om het met een undertstatement te zeggen. Het openingsnummer, 'Just drums', rammelt als een van de betere Pavement-songs en lijkt misschien nergens heen te gaan tot een drumbreak ons terug tot de orde roept en de song een vrij onverwachte climax krijgt via enkele dartele gitaarlijntjes en een herhaling van het refrein. Nog darteler gaat het er aan toe in het met country-gekruide 'Insisitor': een nummer dat in draf binnen komt lopen om zich daarna voor eeuwig in ons brein te nestelen, om bij de minste geur van paardenmest gezwind naar de oppervlakte te komen. (Yeeha!)
Op 'Crazy eights' krijgen de overstuurde gitaren (neen uw stereo is niet stuk) dan weer de hoofdrol en begrijp je plots waar de vergelijking met Frank Black vandaan komt. Denk namelijk aan de Pixies die Pinback coveren en je zit niet ver van de sound van deze semi-instrumentale track. Ook 'Cowbell' doet ons in positieve zin terugdenken aan de hoogtijdagen van Frank Black en de zijnen, meer bepaald aan de wat exotischer songs die op hun debuut "Come on Pilgrim" stonden.

Het vreemde aan de sound van Tapes 'n Tapes is dat hoe meer je naar deze plaat luistert hoe meer verschillende referenties zich beginnen op te dringen (Pavement, Pixies, Swell, Ween, en de rest moet u zelf maar ontdekken), zonder dat ze echter storend zijn/worden.
Je zou nog beginnen geloven dat elke track daadwerkelijk gebaseerd is op een bestaande hit. Maar dat ze een nummer van dEUS als uitgangspunt namen, lijkt toch vrij ongelooflijk. Hoe dan ook: 'In Houston' en het mooie 'Omaha' zijn toch nauw verwant met die unieke dEUS-sound en in het slotnummer 'Jackov's suite' deed de muur van gitaren me even denken aan een andere Belgische band, met name Millionaire. (Of hebben we hier te maken met een geheim project van Belgische bodem?)

Heel even lijkt Tapes 'n Tapes een inzinking te krijgen met de song 'Manitoba': een slaperig walsje wordt ingezet, we vangen een echo van Arcade Fire op, maar toch weet de song ons niet echt bij de les te houden. En alsof ze onze gedachten kunnen raden, krijgt de song een onverwachte wending om te ontaarden in een fantastische coda vol heerlijke gitaren en orgelmotiefjes.
Een van de hoogtepunten is '10 Gallon Ascots': een song die het gezegde van de regen in de drop wel heel letterlijk neemt. Of hoe je op een rustige wandeling plots nietsvermoedend in een plensbui van jewelste belandt: zo hard komen de gitaren aan in het refrein van deze song. Maar laat u niets wijsmaken: het is heerlijk om de regen zo hard op je te voelen neerkomen.

Tapes 'n Tapes maken vrij eenvoudige pop/rock-deuntjes die ze wel volstoppen met weerhaakjes waardoor de songs enerzijds een meerwaarde krijgen, doordat je telkens iets nieuws kan ontdekken en anderzijds makkelijker blijven hangen om zo nog lang rond te spoken in je hoofd waardoor je welverdiende nachtrust er wel eens aan zal moeten geloven (neem het van mij aan). "The Loon" klokt af op een goede 40 minuten en staat vol korte en puntige rocksongs van een zeer beloftevolle groep waar we zeker nog meer van zullen en vooral ook willen horen.

Downloads:
Uit "The Loon"
Insistor
Cowbell
Omaha

Links:
My Space
MetaCritic

MP-FREE Collection 1 (20 free songs)

1. Arctic Monkeys - I bet you look good on the dance floor
De eerste hype van 2006 bleek meer dan terecht te zijn. Luister bijvoorbeeld naar hun debuutsingle.

2. The Sounds - Painted by numbers
De Zweedse band The Sounds probeert met hun tweede album wat meer erkenning te krijgen en met dit nummer hebben ze wat mij betreft de zomerhit van 2006 te pakken.

3. Belle & Sebastian - Another sunny day
Nog zo'n heerlijk vrolijk nummer: 'Another sunny day' van het ook al zeer de moeite zijnde album "The Life Pursuit". Belle & Sebastian: uw kwaliteitslabel voor perfecte popsongs.

4. Destroyer - Painter in your pocket
Perfecte pop was vorig jaar synoniem voor The New Pornographers, dit jaar mag Dan Bejar zijn eigen ei leggen en hij doet dat zeer goed: het hoogtepunt van zijn eigen carrière maar wel eigenzinniger dan bij The Pornographers.

5. Neko Case - Hold on hold on
Ook de zangeres van The New Pornographers kwam onlangs met een solo-album en alweer stond dat vol meer dan goede songs.

6. Cat Power - The Greatest
Nog zo'n dame met klasse: Cat Power.

7. Isobel Campbell & Mark Lanegan - Deus Ibi Est
Schitterend nummer uit het al even mooie album van Isobel Campbell & Mark Lanegan. Vooral de combinatie van de frele stem van ISobel en de rauwe rasp van Mark maken het verschil.

8. Band of Horses - Funeral
Misschien wel een van de platen van het jaar? Hoe dan ook: deze song heeft alles in zich om uit te groeien tot een klassieker. My Morning Jacket in superieure vorm.

9. Calexico - Cruel
Calexico gaat meer richting pop en deze 'Criel' behoort tot de beste nummers op hun nieuwe plaat 'Garden Ruin'.

10. Grandaddy - Jeez Louise
De afscheidsplaat van Grandaddy zou wel eens een van hun beste kunnen zijn, overtuig jezelf met dit nummer.

11. Editors - Munich
Zonder commentaar (want eigenlijk uit 2005) maar nu zetten ze de aanval in op de VS.

12. Guillemots - Who left the lights off
De volgende volledig terechte hype staat nu al te trappelen: dit is een mooi voorsmaakje van wat deze groep allemaal kan. Vrolijk en degelijk!

13. Tapes 'n Tapes - Insistor
Tapes 'n Tapes zijn al vrij 'hot' in hun thuisland de VS maar nu ze een platendeal hebben met XL-records staat niets de verovering van Europa in de weg. Ze noemen zichzelf het illegale stiefkind van Frank Black en Stephen Malkmus.

14. Film School - On & on
The Cure behoort tot de grootste groepen van de jaren '80, zo blijkt maar weer eens abij het beluisteren van deze groep. Donker maar mooi!

15. Islands - Rough gem
The Unicorns zijn niet mer, dan maar fan worden van deze Islands.

16. Mates of State - Fraud in the 80's
Nog zo'n feel-good groeje dat pop hoog in het vaandel draagt.

17. Futureheads - Skip to the end
De eerste singel uit het binnekort te verschijnen album.

18. The Streets - When you wans't famous
Hier moet wellicht geen tekeningetje bij gemaakt worden.

19. We Are Scientists - Inaction
Ze werden zwaar getipt voor 2006. Voorlopig lukt het nog niet echt, maar op de muziek valt weinig af te dingen.

20. Mogwai - Folk death 95
Zoals Mogwai instrumentale nummers maakt, zo maakt Mogwai.... instrumentale nummers! Een klasse apart.

PS Vrees niets; de google-ads zullen niet bijten (u mag ze gerust eens aaien)!

The Dears - New song on MySpace

Zowat elke zichzelf respecterende groep heeft tegenwoordig een eigen MySpace-pagina, zo ook de Canadese groep The Dears uit Montreal.
Daar kan je nu een nieuwe song beluisteren: 'Whites Only Party', een up-tempo sixties getinte song die direct goed in het gehoor ligt.
Het nieuwe album is ondertussen ook al klaar en kreeg als titel "Gang of Losers" mee. Zelf spreken ze van het beste dat ze ooit gedaan hebben, maar waar hebben we dat nog gehoord?
Het album verschijnt in augustus en een single kanje verwachten in juni.

Tracklist:
01. SINTHTRO
02. TICKET TO IMMORTALITY
03. DEATH OR LIFE WE WANT YOU
04. HATE THEN LOVE
05. THERE GOES MY OUTFIT
06. BANDWAGONEERS
07. FEAR MADE THE WORLD GO 'ROUND
08. YOU AND I ARE A GANG OF LOSERS
09. WHITES ONLY PARTY
10. BALLAD OF HUMANKINDNESS
11. I FELL DEEP
12. FIND OUR WAY TO FREEDOM

Downloads:
'We can have it' (mp3 uit album "No cities left")
More downloads via BetterPropaganda

Hey, and don't forget to click on the ads!

The Mystery Jets - Making Dens

The Mystery Jets' debuut is al een tijdje uit en u heeft er hier nog niets over gelezen! U vindt dat verschrikkelijk erg? U heeft uiteraard gelijk: mea culpa!!


Dan maar snel wat vertellen over dit viertal dat al hoge ogen gooide in hun thuisland Engeland (waar anders?).
The Mystery Jets zijn Blaine en Henry Harrison (zoon en vader), William Rees, Kai Fish en kapil Trivedi (oer-Britse namen dus) en hun debuutalbum "Making dens" verscheen in maart en haalde (slechts) de 32ste plaats in de British charts. Hun eerste echte hit (zij het wat bescheiden, nl. de 23ste plaats) scoorden ze met het nummer 'The boy who ran away'.
Tot zo ver de 'facts and figures', tijd voor de harde feiten: zijn ze de moeite waard of hebben we dit jaar genoeg aan The Arctic Monkeys alleen?
Persoonlijk gaat mijn voorkeur nog altijd uit naar die Monkeys maar ook op "Making dens" staan memorabele songs. De single 'The boy who ran away' behoort zelfs tot de mindere nummers. Beter en leuker zijn bijvoorbeeld 'You can't fool me Dennis' (Franz Ferdinand zou het geschreven kunnen hebben) of 'Alas Agnes'.
In de wat tragere nummers gaat het wat sneller vervelen maar al bij al, een leuk plaatje, niets meer en niets minder!

Maar u moet mij uiteraard niet geloven. De meningen zijn zelfs wat verdeeld maar nooit ronduit slecht. Lees er deze recensies maar op na: Goddeau, Digg (*****), FileUnder, KindaMuzik, 3VOOR12 (Disque Pop Week 10)


Links:
MySpace pagina met geluid uiteraard.
'You can't fool me Dennis' (video)
'Alas Agnes' (video)
Awesome until Proven blog
WaterCoolerGossip (foto's en meer info)
The Hype Machine (links naar blogs en muziek)

PS Don't forget to click on the ads.