Radio-C

mei 31, 2005

The Caesars "Paper tigers" (review)


Bekend worden door een commercial? Het is geleden van de Levi's reclames, geloof ik. De Zweedse groep Caesars hebben het te danken aan Apple's commercial voor hun iPod shuffle waarin ze gebruik maakten van 'Jerk it out'. Oorspronkelijk stond dit nummer op hun eerste album "39 minutes of bliss" maar, uit commerciële overwegingen, staat het nu ook op hun nieuwste cd "Paper tigers".
Is de rest van de cd ook de moeite zal u wellicht willen weten. Wel, spijtig genoeg staat er geen tweede 'Jerk it out' op maar en gelukkig staat er ook geen tweede 'Jerk it out' op. Wat je wel kunt vinden op "Paper tigers" zijn instant meezingbare power-pop-songs, zoals Oasis ze ooit schreef en er in de jaren 60 met duizenden werden uitgebracht. Weinig origineel dus maar wel lekker.
'It's not the fall that hurts' is een schaamteloze brok happiness, die 'Jerk it out' zelfs even doet vergeten en in 'May the rain' komt dat overbekende orgeltje uit de iPod-ad zelfs even terug om de hoek kijken, maar voor de rest blijft deze song wat minder hangen: hij zal mijn iPod-selectie wellicht niet halen dus. Maar niet getreurd, er staan nog genoeg andere lekkers op deze plaat.
The Caesars hebben zeker het warm water niet uitgevonden maar op een zomerse dag wil ik me graag onderdompelen in een fris bad vol "Paper tigers".
Eindconclusie: 7/10

mei 30, 2005

Willy Mason "Where the humans eat" (review)


Willy Mason (uit Martha's Vineyard, Massachusetts, USA) bracht in 2004 zijn debuut-ep uit. Hij was toen 19 jaar. Onlangs verscheen zijn eerste full-cd "Where the humands eat" in België en afgaande op het succes dat Conor Oberst te beurt viel met zijn "I'm wide awake, it's morning" moet het voor Willy Mason misschien ook wel lukken.
Alhoewel de vergelijking met Bright Eyes iets te voor de hand ligt zijn de gelijkenissen er wel: allebei zijn het (zeer) jonge talentvolle singer-songwriters die in hun songs de muziekgeschiedenis herschrijven voor de 21ste eeuw. Maar Willy Mason blijft toch dichter bij de traditionele songstructuur en heeft naast een duidelijke folk-invloed ook een voorliefde voor de blues.
Het openingsnummer 'Gotta keep moving' is een up-tempo blues nummer en 'All you can do' en 'Sold mu soul' zouden bijvoorbeeld niet misstaan op een White Stripes- album, wat meer zegt over de blues-invloeden bij Jack White dan over Willy Mason zelf.
In het titelnummer zingt Willy wat verveeld en komt er zelfs een xylofoon voorbij, op papier een saaie combinatie maar hier werkt het wel degelijk.
'Gonna be leavin' klinkt verdacht veel als een nummer van Daniel Lanois maar we willen het hem vergeven deze keer, we kunnen hem ten minste geen gebrek aan smaak aanwrijven. Hetzelfde kan trouwens gezegd worden van het Waitsiaanse 'Letter number 1'. Zeer aanstekelijk en bijgevolg daarna moeilijk te vergeten is 'Hard hand to hold'.
De twee (bescheiden) hits op deze plaat staan achteraan: 'So long', rechtoe rechtaan folk met een simpel en effectief refrein en het hoogtepunt 'Oxygen', een breekbare ballad die in de strofes langzaam aanzwelt maar nergens uitbarst ("I wanna be better than oxygen, So you can breathe when you're drowning and weak in the knees", een nobel streven).
Met Willy Mason hebben de folkies er een nieuw idool bij die zelfs aansluiting zou kunnen vinden bij de mainstream, of is dat een beetje te veel wishful thinking?!
Eindconclusie: 8/10

Links:
Bekijk de video voor 'Oxygen'
Recensie in Humo.

mei 29, 2005

Coldplay "X&Y"


Vanavond om 0u00 (eigenlijk vannacht dus) wordt de nieuwe Coldplay "X&Y" voorgesteld op StuBru in de aanwezigheid van Joost Zwegers van Novastar. Het album verschijnt pas eind volgende week en hoe vreemd het ook mag klinken in deze internettijden, het album is nog steeds niet gelekt op het net. Daarvoor moest EMI wel zeer strenge maatregelen nemen: zo konden journalisten het album enkel beluisteren op een iPod in een glazen case en in aanwezigheid van enkele security mensen. (bron)
Vanavond luisteren dus naar StuBru en ik ben benieuwd of er daarna geen tracks zullen verschijnen ergens op het net. Bij Amazon kan je nu wel al fragmenten beluisteren van het nieuwe album.
Ik ben zeer benieuwd naar het album, zeker nu de eerste recensies verschijnen en die (voorlopig) zeer lovend zijn. Zo vergeleek De Morgen het album met de heruitvinding van het wiel maar ook bij NME zijn ze er zeer over te spreken. Persoonlijk en enkel afgaande op de singel en de eerder gelekte song 'Talk', ben ik nog niet echt wild van wat ik te horen heb gekregen. 'Speed of sound' klinkt mij toch iets te veel als een doorslag van een andere Coldplay song.

mei 28, 2005

Spoon "Gimme fiction"


Spoon is een groep uit Austin (Texas, VS) die sinds 1994 muziek maken en met "Gimme fiction" hun vijfde cd uitbrengen. Spoon maakt soulvolle Amerikaanse rock waarin echo's doorklinken van The Beatles en recenter Lenny Kravitz (ten tijde van zijn debuut "Let love rule") Counting Crows en Brad. 'I turn my camera on' is de eerste single die ons warm moet maken voor deze plaat en we moeten toegeven dat het een zeer leuk nummer is (Mergerecords stelt het zelfs gratis en legaal beschikbaar op zijn site). De andere songs op deze plaat zijn gevarieerd genoeg om niet te vervelen en daarenboven nog eens van uitstekende kwaliteit alhoewel nergens baanbrekend.
Eindconclusie: 7/10

I turn my camera on (via Mergerecords)

mei 22, 2005

Tom McRae "All maps welcome"


"All maps welcome" is het derde album van Tom McRae en moet de hoge verwachtingen na zijn twee vorige cd's ("Tom McRae" en "Just like blood") proberen in te lossen. Bij een eerste beluistering bestaat er echter weinig twijfel over: Tom heeft zijn typische stijl niet echt veranderd wat misschien net de zwakte is van deze plaat maar daarmee is dan ook meteen het enige minpunt (alhoewel: never change a winning team!) gegeven en kunnen we melden dat er weer uitstekende songs op staan.
'For the restless' weet te bekoren door zijn klassieke aanpak (strijkers!) , de spaarzame en daardoor zeer effectieve pianomotiefjes en uiteraard die unieke stem van Tom McRae zelf. In het zeer breekbare 'Hummingbird' schurkt hij zachtjes aan tegen een vrouwelijke tweede stem en krijgt de song een staartje in de vorm van een zachtjes huilende elektrische (!) gitaar en ook in 'The strangest land' is een belangrijke rol weggelegd voor die elektrische gitaar die dit keer als stoorzender lekker mag scheuren. 'The girl who falls down stairs' is pure pop en 'Silent boulevard' weet vooral te bekoren door het openbarstende refrein.
Wie reeds van Toms muziek hield, kan deze cd dus blindelings kopen en wie open staat voor gevoelige maar verre van pathetische songs vol wonderschone melodieën kan bijvoorbeeld "All maps welcome" eens beluisteren of een van zijn twee vorige: plezier gegarandeerd.
Eindconclusie: 8/10

Beluister het album hier.

mei 17, 2005

Go-Betweens "Ocean's apart"


In 2000 beslisten Grant McLennan en Robert Forster om de Go-Betweens nieuw leven in te blazen, alleen drummer Lindy Morrison zag deze reünie niet echt zitten, met de release van "Friends of Rachel Worth". In 2002 volgde de cd "Bright yellow, bright orange" en nu is er dan "Ocean's apart". Deze laatste krijgt zelfs zeer lovende kritieken uit alle hoeken van de wereld en de vraag dringt zich op of dit dan eindelijk de (grote) doorbraak-cd zou kunnen zijn? Ik vrees er een beetje voor. Niet dat "Ocean's apart" zo veel minder is dan bij voorbeeld mijn persoonlijke favoriet uit 1986 "16 Lovers Lane", verre van, de groep klinkt zelfs even fris als toen en verstaat nog steeds de kunst om melodieuze en intelligente songs te schrijven. Luister bijvoorbeeld naar de sprankelende single "Here comes a city" of het rustigere "Finding you" en je moet toegeven dat hier mee twee nieuwe Go-Betweens-klassiekers geboren zijn. en ook op de andere nummers kunnen beide singer-songwriters best trots zijn. "Ocean's apart" is dan wel geen mijlpaal in de geschiedenis maar The Go-Betweens bewijzen hiermee wel nog eens dat ze meer zijn dan een voetnoot uit de vorige eeuw.

Eindconclusie: 8/10

Downloads:
The Clock (uit "The friends of rachel Worth" via Epitonic)
Too much of one thing (uit "Bright yellow bright orange" via Tonspion)
Here comes a city (uit "Ocean's apart" via Tonspion)

mei 15, 2005

Maxïmo Park "A certain trigger" (review)


Maximo Park is de nieuwe Britse muziekbelofte de wel eens in de voetsporen van Franz Ferdinand zou kunnen stappen, althans dat is wat ze beweren bij Kinda Muzik. Met hun debuutalbum "A certain trigger" leveren ze alvast een mooi visitekaartje af.
De ganse cd ademt de sfeer van de jaren tachtig (die zoemende synths!) waardoor je je echt in dat decennium waant, gewoon even de ogen sluiten en je bent weer 16 jaar oud. Daarnaast hoor je ook aan de tongval van zanger Paul Smith dat hij een echte Englishman is en met wat fantasie hoor je er zelfs de jonge Paul Weller in ten tijde van The Jam maar dat kan ook aan mijn overdosis XTC liggen.
Spijtig genoeg halen niet alle nummers hetzelfde niveau als bijvoorbeeld de singles 'Apply some pressure' of 'Graffiti' maar met "A certain trigger" positioneren ze zich wel vooraan in het peloton van de eighties-revival, nu alleen nog dat gat dichtrijden om Franz Ferdinand en Kaiser Chiefs te vervoegen in de kopgroep.
Eindconclusie: 8/10

Downloads:
The night I lost my head (via TonSpion)

mei 13, 2005

The National "Alligator" (review)


Een van de betere platen die onlangs verscheen is de derde plaat van The National "Alligator". Persoonlijk heb ik het nogal voor het Pixiaanse 'Abel', dat ook al hoge toppen schoor in de Arriba-lijst, maar ook de andere nummers zijn meer dan de moeite, ze zijn alleen wat rustiger van aard.
Je hoort duidelijk de eighties-invloeden op "Alligator" maar nergens neigt het naar maniërisme want elk nummer klinkt zo vanzelfsprekend: hoe zou het anders moeten klinken?
Wel, soms als Nick Cave, dan weer een beetje Tindersticks zonder zwaarmoedig te worden en daarna wat steviger zoals in de puike single 'Abel', die u nu al zou moeten lopen meebrullen (waarom horen we dit nummer zo weinig op de radio?).
Andere uitschieters zijn 'Karen', het springerige 'Lit up' dat daarna hardnekkig in je kop blijft steken, 'Friend of mine' en het vrij agressieve 'Mr. November'.
En al de rest is gewoon uitstekend dus dat wil wat zeggen!
Eindconclusie: 9/10

Download (via Insound)
'All the wine' (uit "Alligator")
'Son' en 'Beautiful Head' (uit "The National")

Links:
Beluister het album hier on-line.
Lees de Humo-recensie.
Metacritic-recensies (80/100)

mei 10, 2005

Eels "Blinking lights and other revelations" (review)


Mark Oliver Everett heeft er verschillende jaren aan gewerkt maar uiteindelijk is hij er: "Blinking lights and other revelations" de nieuwste (dubbel)-cd van Eels. Hun meesterwerk "Beautiful Freak" uit 1996 hebben ze in de daaropvolgende jaren niet meer kunnen evenaren maar nu lijkt het er naar dat deze dubbelaar hetzelfde statuut gaat krijgen of zelfs beter gaat doen. 33 (!) nieuwe songs en geen enkel nummer is ondermaats, weinigen deden het hem voor of zullen het hem nadoen.
Er zijn gastbijdragen van (Eels-fan) Tom Waits (hoor hoe een rochel van Waits het refrein van 'Going fetal' subliem maakt), Peter Buck van REM speelt de dobro, bas en gitaar op het samengeschreven 'To lick your boots', een nummer dat alles op de laatste van REM gewoon doet verbleken, en dan is er nog de speciale bijdrage van E's hond Bobby, Jr. die een solo weggeeft aan het begin van 'Last time we spoke'.
Verder is er variatie genoeg: de rustige, voornamelijk akoestische nummers, de vrolijke meezingers (zoals de kinderlijke eenvoud in de eerste single 'Hey man (now you're really living)' maar ook het reeds vermelde 'Going fetal') en af en toe een instrumentaaltje om het geheel wat te verluchten want oppervlakkig klinkt alles koek en ei maar wie E wat beter kent weet dat er onderhuids heel veel frustaties liggen die hij op deze plaat weer perfect weet te verwoorden, hier en daar gespeend met de nodige E-humor.
Laten we kort zijn over deze plaat: hij moest al lang in uw platenkast of op uw iPod staan (of beide!) en dan ben ik zeker de enige niet die hier zo over denkt, getuige de unaniem positieve reviews op MetaCritic of de kritische geesten bij Humo.
Eindconclusie: 9.5/10

Wie beschikt over iTunes kan nu ook de cd "B-sides and rarities 1996-2003" downloaden. Voor maar €9,99 beschikt u over 20 vergeten parels uit het oeuvre van Eels.

Downloads:
Old shit/New shit (via Popmatters)

mei 07, 2005

Radio-C Disc #4

De maand april is al bijna een week voorbij maar hier is hij dan uiteindelijk: de Radio-C Disc aflevering vier. Welke songs bepaalden het geluid van april 2005?

1. The Undertones - Teenage kicks
De favoriete plaat van John Peel zaliger, opnieuw uitgebracht en ook verkrijgbaar als verzamelalbum met andere punkacts uit lang vervlogen tijden.

2. Admiral Freebee - Oh darkness
De ideale song om de druilerige dagen van april te vergeten, gegarandeerd ambiance op Rock Werchter.

3. Brendan Benson - Spit it out
De man zorgt later dit jaar voor de plaat van deze nieuwe eeuw, voorlopig moeten we het dus doen met nummers als dit: zomers en vrolijk en vooral melodieus. Dit had zeker niet misstaan op een Posies-album.

4. I Am Kloot - Over my shoulder
Zeer degelijk nummer en eerste single uit "Gods and monsters" van I Am Kloot. Crowded House met ballen!

5. Tom Vek - If you want
Die fantastische baslijn uit het debuut van deze veelbelovende artiest opgenomen in de garage van zijn ouders.

6. Madrugada - The kids are on High Street
Warmbloedige rock uit het hoge Noorden.

7. Stash - Carving the pain
De Belgische sensatie van het afgelopen jaar bracht in april hun langverwachte cd "Rock 'n Roll Show" uit. 'Sadness' stond ruim een half jaar in de hitlijsten en zijn we wat moe gehoord maar met dit nummer tonen ze dat ze nog echte songs kunen schrijven.

8. Stars - One more night
Pop uit Canada die hier onheilspellend klinkt en ook vaag herinnert aan The Beaautiful South.

9. Raveonettes - Love in a trashcan
Leuke eerste en veelbelovende single uit hun binnenkort te verschijnen cd "Pretty in Black".

10. Dinosaur Jr. - Freak scene
De Dinosaurs zijn weer hot na de re-release van hun eerste albums en een tournee die ze zelfs langs België brengt.

11. The White Stripes - Blue orchid
Een vette lap rock uit hun nieuwe album "Get behind me Satan" dat verschijnt begin juni.

12. The National - Abel
Het hardste nummer uit "Alligator" dat stinkt zoals een goed Pixiesnummer moet stinken.

13. Great Lake Swimmers - Bodies and minds
Ze komen uit..., jawel Canada en maken rustige en sfeervolle muziek. Dit is he ttitelnummer uit hun tweede cd.

14. Coldplay - Speed of sound
Ik weet niet of ze hiermee hun vorig werk overtreffen maar voorlopig krijgen ze he tvoordeel van de twijfel. Nu wachten op "X&Y" dat begin juni verschijnt.

15. British Sea Power - Please stand up
Britpop zoals die eigenlijk niet meer gemaakt wordt: Echo & The Bunnymen, Psychedelic Furs (de stem vooral) zijn niet ver.

16. Eels - Hey man (now you're really living)
De eerste fantastische single uit hun fantastische nieuwe plaat "Blinking lights and other revelations".

17. Decemberists - 16 Military wives
Vrolijk stapnummer van deze theatrale groep.

De meeste links verwijzen naar de officiële site van de artiest en soms naar het nummer zelf indien dat gratis ter beschikking gesteld werd door de platenfirma. Wie deze nummers illegaal wil downloaden kent daar de kanalen wel voor. Al die anderen verwijs ik naar een on-line shop of naar iTunes en consoorten.

mei 05, 2005

9 maanden - 9 songs


Na meer dan 9 maanden wachten is hij eindelijk geboren: onze zoon Staf!
Hij zorgde er voor dat het hier zeeeeer stil is geweest de laatste dagen, zelfs weken. Vanaf vandaag komt daar echter verandering in: we proberen er weer in te vliegen, misschien wel niet met de snelheid van vroeger maar we doen ons best.

Voor wie het mocht interesseren, dit zijn de 9 (voor elke maand één song dus) meest beluisterde songs door Staf toen hij in de baarmoeder zat. Onder het mom je kunt niet vroeg genoeg beginnen met muziekeducatie.

1. The Killers - Somebody told me
2. Zornik - Scared of yourself
3. Jasper Steverlinck - It must be love
4. Ozark Henry - Indian Summer
5. Stash - Sadness
6. Dear Leader - Raging red
7. Low - Monkey
8. Arcade Fire - Rebellion (lies)
9. Kaiser Chiefs - Oh my God