Willy Mason "Where the humans eat" (review)

Willy Mason (uit Martha's Vineyard, Massachusetts, USA) bracht in 2004 zijn debuut-ep uit. Hij was toen 19 jaar. Onlangs verscheen zijn eerste full-cd "Where the humands eat" in België en afgaande op het succes dat Conor Oberst te beurt viel met zijn "I'm wide awake, it's morning" moet het voor Willy Mason misschien ook wel lukken.
Alhoewel de vergelijking met Bright Eyes iets te voor de hand ligt zijn de gelijkenissen er wel: allebei zijn het (zeer) jonge talentvolle singer-songwriters die in hun songs de muziekgeschiedenis herschrijven voor de 21ste eeuw. Maar Willy Mason blijft toch dichter bij de traditionele songstructuur en heeft naast een duidelijke folk-invloed ook een voorliefde voor de blues.
Het openingsnummer 'Gotta keep moving' is een up-tempo blues nummer en 'All you can do' en 'Sold mu soul' zouden bijvoorbeeld niet misstaan op een White Stripes- album, wat meer zegt over de blues-invloeden bij Jack White dan over Willy Mason zelf.
In het titelnummer zingt Willy wat verveeld en komt er zelfs een xylofoon voorbij, op papier een saaie combinatie maar hier werkt het wel degelijk.
'Gonna be leavin' klinkt verdacht veel als een nummer van Daniel Lanois maar we willen het hem vergeven deze keer, we kunnen hem ten minste geen gebrek aan smaak aanwrijven. Hetzelfde kan trouwens gezegd worden van het Waitsiaanse 'Letter number 1'. Zeer aanstekelijk en bijgevolg daarna moeilijk te vergeten is 'Hard hand to hold'.
De twee (bescheiden) hits op deze plaat staan achteraan: 'So long', rechtoe rechtaan folk met een simpel en effectief refrein en het hoogtepunt 'Oxygen', een breekbare ballad die in de strofes langzaam aanzwelt maar nergens uitbarst ("I wanna be better than oxygen, So you can breathe when you're drowning and weak in the knees", een nobel streven).
Met Willy Mason hebben de folkies er een nieuw idool bij die zelfs aansluiting zou kunnen vinden bij de mainstream, of is dat een beetje te veel wishful thinking?!
Eindconclusie: 8/10

Links:
Bekijk de video voor 'Oxygen'
Recensie in Humo.