Tapes 'n Tapes - The Loon

In de winter van 2003 was ik druk in de weer met de uitnodigingen voor mijn huwelijksfeest, het uitkiezen van een openingsdans (het is er uiteindelijk één van The Sheila Divine geworden, mocht het u interesseren) en alle andere stresserende bezigheden die daarbij komen kijken. In diezelfde winter werd in Minniapolis voor het eerst gemusiceerd door Josh Grier (zang/gitaar), Jeremy Hanson (drum), Matt Kretzmann (keyboard en backing-vocals), Erik Appelwick (bas en backing-vocals). Volgens de plaatselijke legende probeerden deze vier muzikanten, die zich verenigd hadden onder de noemer 'Tapes 'n Tapes', songs te creëren door zich te baseren op bekende hits en die dan zo aan te passen dat het origineel onherkenbaar werd. Tevens wordt gefluisterd dat daarbij ook enkele grote werken uit de Duitse en Noorse literatuur werden geplagieerd. Dit verhaal staat nu ook te lezen op de MySpace-pagina van Tapes 'n Tapes waar de groep zichzelf omschrijft als het onwettige roodharige stiefkind van Frank Black en Stephen Malkmus!?

Hun debuutplaat, "The Loon", werd reeds vorig jaar in eigen beheer uitgebracht en werd in hun geboorteland zeer lovend onthaald. Onlangs tekenden ze een platencontract met XL-records, die bijvoorbeeld ook The Raconteurs, Gotan Project en Be Your Own Pet onder hun hoede hebben, waardoor "The Loon" binnenkort ook in jouw favoriete cd-shop te koop zal zijn. En mocht u hier al ophouden met lezen: aankoop is niet verplicht maar wel zeer de moeite.

U kan zich nog steeds geen echt beeld vormen van de muziek die Tapes 'n Tapes voortbrengt? Wel die is verre van oninteressant om het met een undertstatement te zeggen. Het openingsnummer, 'Just drums', rammelt als een van de betere Pavement-songs en lijkt misschien nergens heen te gaan tot een drumbreak ons terug tot de orde roept en de song een vrij onverwachte climax krijgt via enkele dartele gitaarlijntjes en een herhaling van het refrein. Nog darteler gaat het er aan toe in het met country-gekruide 'Insisitor': een nummer dat in draf binnen komt lopen om zich daarna voor eeuwig in ons brein te nestelen, om bij de minste geur van paardenmest gezwind naar de oppervlakte te komen. (Yeeha!)
Op 'Crazy eights' krijgen de overstuurde gitaren (neen uw stereo is niet stuk) dan weer de hoofdrol en begrijp je plots waar de vergelijking met Frank Black vandaan komt. Denk namelijk aan de Pixies die Pinback coveren en je zit niet ver van de sound van deze semi-instrumentale track. Ook 'Cowbell' doet ons in positieve zin terugdenken aan de hoogtijdagen van Frank Black en de zijnen, meer bepaald aan de wat exotischer songs die op hun debuut "Come on Pilgrim" stonden.

Het vreemde aan de sound van Tapes 'n Tapes is dat hoe meer je naar deze plaat luistert hoe meer verschillende referenties zich beginnen op te dringen (Pavement, Pixies, Swell, Ween, en de rest moet u zelf maar ontdekken), zonder dat ze echter storend zijn/worden.
Je zou nog beginnen geloven dat elke track daadwerkelijk gebaseerd is op een bestaande hit. Maar dat ze een nummer van dEUS als uitgangspunt namen, lijkt toch vrij ongelooflijk. Hoe dan ook: 'In Houston' en het mooie 'Omaha' zijn toch nauw verwant met die unieke dEUS-sound en in het slotnummer 'Jackov's suite' deed de muur van gitaren me even denken aan een andere Belgische band, met name Millionaire. (Of hebben we hier te maken met een geheim project van Belgische bodem?)

Heel even lijkt Tapes 'n Tapes een inzinking te krijgen met de song 'Manitoba': een slaperig walsje wordt ingezet, we vangen een echo van Arcade Fire op, maar toch weet de song ons niet echt bij de les te houden. En alsof ze onze gedachten kunnen raden, krijgt de song een onverwachte wending om te ontaarden in een fantastische coda vol heerlijke gitaren en orgelmotiefjes.
Een van de hoogtepunten is '10 Gallon Ascots': een song die het gezegde van de regen in de drop wel heel letterlijk neemt. Of hoe je op een rustige wandeling plots nietsvermoedend in een plensbui van jewelste belandt: zo hard komen de gitaren aan in het refrein van deze song. Maar laat u niets wijsmaken: het is heerlijk om de regen zo hard op je te voelen neerkomen.

Tapes 'n Tapes maken vrij eenvoudige pop/rock-deuntjes die ze wel volstoppen met weerhaakjes waardoor de songs enerzijds een meerwaarde krijgen, doordat je telkens iets nieuws kan ontdekken en anderzijds makkelijker blijven hangen om zo nog lang rond te spoken in je hoofd waardoor je welverdiende nachtrust er wel eens aan zal moeten geloven (neem het van mij aan). "The Loon" klokt af op een goede 40 minuten en staat vol korte en puntige rocksongs van een zeer beloftevolle groep waar we zeker nog meer van zullen en vooral ook willen horen.

Downloads:
Uit "The Loon"
Insistor
Cowbell
Omaha

Links:
My Space
MetaCritic