Josh Rouse "Nashville"

Vorige week vrijdag kreeg de cd "Nashville" van Josh Rouse een vijf-sterren-recensie in ons favoriete dagblad. Dat is voor mij het sein om te onderzoeken of de recensent mij geen kat in een zak wil verkopen omdat hij misschien steekpenningen krijgt van de platenindustrie.
We zijn vandaag een paar beluisteringen verder en we zien nog steeds geen reden om dit album zó hoog te kwoteren. De songs luisteren aardig weg, en laat dit nu net de zwakte zijn van deze plaat: er zijn te weinig angeltjes in verwerkt, het klinkt allemaal zo glad, zo (sorry voor het woord!) vrouwvriendelijk. OK, het klinkt allemaal goed tot zeer goed en inderdaad 'Winter in the Hamptons' moet gewoon een hit worden in een rechtvaardigere wereld en bevat een 'parapapa'-koortje dat leker meezingt maar om dit album daarom subliem te noemen, is voor mij toch een stap te ver.

En dan nu mijn oordeel: een zeer leuke plaat vol met ambachtelijk geschreven songs van een veelbelovende singer-songwriter. Je hoort invloeden van (onder andere; zie andere reviews voor meer namen) Crowded House en John Hiatt ("Slow turning") en het is het ideale plaatje voor een druilerige zaterdagmiddag. Ik weet niet of ik dit plaatje nog veel zal draaien, de toekomst zal het uitwijzen (tot hier de voor de hand liggende clichés, voor zo ver clichés niet voor de hand liggen!), maar ik heb er toch plezier aan beleefd.
Eindconclusie: 8/10 (vier sterren dus)

Links:
Revolution in the head
Scenestars
De video voor 'Winter in the hamptons'