Adam Green "Gemstones" (review)

Ik ontdekte Adam Green pas vorig jaar via zijn "ode" aan het tienersterretje Jessica Simpson ("Jessica Simpson, where has your love gone, it's not in your music, no"). Het album "Friends of mine" stond vol met zulke pareltjes.
En dan is er nu "Gemstones" met meer van hetzelfde. Dit keer zijn Carolina ("Red bricks drop from her vagina") en Emily de dames van dienst. In 'Down on the street' komen zelfs herinneringen naar boven aan de kinderserie Peppie en Kokkie uit lang vervlogen tijden. Muzikaal zouden vele songs van Mr. Green gebruikt kunnen worden voor kinderseries, zo lang je maar niet naar de teksten gaat luisteren ("Jenny’s got a mouth so full of pidgeon’s cum" of "Then I'd go and choke on a cock") . Het is het contrast tusen tekst en muziek die Adam Green zo uniek maakt. Anderzijds zijn vele van zijn liedjes nogal inwisselbaar met elkaar. Maar aan een tempo van 15 songs per half uur mag dat niet storen. 'Gemstones' is een trip van een half uur naar het vreemde universum van Adam Green. Niet zo overdonderend als zijn voorganger maar dat wijt ik aan het feit dat de verrassing voor mij wat voorbij is. Voor wie nog maagd is op dit vlak: Adam Green rijgt u met veel plezier aan zijn degen. En trouwens elke dokter zou minstens één keer een trip naar dit universum moeten voorschrijven. Wedden dat er minder prozac nodig zal zijn!
Eindconclusie: 7.5/10

Adam Green - Emily (video: hi lo)