Radio C Disc #3

Alweer de derde editie van onze Radio-C Disc. Ondertussen ook al meer dan 11.000 bezoekers achter de rug, waarvan de meeste voor dit soort donwloads.

1. The Killers - Mr. Brightside
Heruitgebracht en hopelijk nu wel de grote hit die dit nummer in zich heeft.

2. Rilo Kiley - Portion for foxes
De meest poppy zong uit "More adventurous" is ook de eerste single. Meebrullen maar: "...baby I'm bad news, bad news, ..."

3. Garbage - Why do you love me?
Een rethorische vraag als eerste single van de volgende week te verwachten cd. We hebben er lang op moeten wachten maar dit vind ik alvast zeer goed.

4. Moby - Lift me up
Zowat de enige song die naam waard op "Hotel". En enkel omdat de zon schijnt.

5. Patrick Wolf - The libertine
Electronische ritmes, akkoestische gitaar en de sfeer van een Morrissey-klassieker. Klasse!

6. The Postal Service - We will become silhouettes
Goud voor "Give up" in de VS voor de hype van 2003. Laatste single uit dit album, nu wachten op nieuw materiaal.

7. Sioen - Ease your mind
Belgisch trots in tijden zonder gOD. Venijnige melodie die zich lekker in je gedachten nestelt en alleen met Schnappi's gewist kan worden, maar toch liever niet.

8. Andrew Bird - A nervous tic motion of the head to the left
Vreemd en beloftevol. Vioolspeler die als flierefluiter heerlijke popsongs schrijft, zoals deze.

9. Jack Johnson - Sitting, waiting, wishing
Luie folk-popsong die de sfeer van zomerse dagen weet te vatten. Compromisloos genieten.
Klinkt een beeetje als Ben Harper.

10. Monza - Rijkdom
Breekbaar nummer en meest recente single uit de beste cd die Monza ooit maakte en hoor: Meuris kan echt zingen!

11. Coldplay - Talk
De song die ze 'gepikt' hebben van Kraftwerk. Wordt waarschijnlijk als b-kant uitgebracht en dus niet op het in juni te verwachten album. Dit maakt het wachten minder pijnlijk.

12. 50 Foot Wave - Clara bow
Tijd voor wat herrie: best te genieten met versterker op 11.

13. ...And You Will Know Us By The Trail Of Dead - Rest will follow
In januari verscheen hun album "Worlds Apart". Dit is een van de hoogtepunten uit dit album.
Schitterende meezinger voor in de bruine kroeg.

14. Morrissey - There is a light that never goes out
There is a song that never goes out, ook live dus niet.

15. Rufus Wainwright - The one I love
Geen cover van REM, wel herinneringen aan Jeff Buckley en Radiohead.

16. De Mens - Popkwiskampioen
Rustig nummer uit "In het gras" met de stem en steun van Tine Reymer.

The best of 2005

Volgens de berekeningen van Metacritic zijn dit de beste cd's van 2005, tot nu toe uiteraard.
1. M.I.A. - Arural
2. Antony & The Johnsons - I am a bird now
3. LCD Soundsystem - LCD Soundsystem
4. Bright Eyes - I'm wide awake, it's morning
5. Buck 65 - This right here is Buck 65

Mijn voorlopig lijstje ziet er zo uit:
1. Low - The great destroyer
2. The Arcade Fire - Funeral
3. Bloc Party - Silent alarm
4. Bright Eyes - I'm wide awake / Digital ash
5. Kaiser Chiefs - Employment

En welke is jouw favoriete cd van het jaar tot nu toe?
En voor de anderstaligen: What's your favourite cd for 2005 so far?

Radiohead

Radiohead speelde gisteren in Londen enkele nieuwe songs op een live optreden. Jonny Greenwood en Thom Yorke speelden twee tracks in de Royal Festival Hall samen met de London Sinfonietta. Het ging om de nummers ‘Arpeggi’ en ‘Where Bluebirds Fly’, een b-kantje van ‘There There’. Beide nummers werden speciaal bewerkt voor orkest door Jonny Greenwood.

Je kan de nummers hier beluisteren.

Rufus Wainwright "Want Two" (review)

Rufus Wainwright is inderdaad de zoon van en "Want two" is zijn vierde plaat en de opvolger van "Want one". Rufus is een bezig bijtje want hij leverde de laatste maanden bijdragen aan "I'm a bird now" van Antony & The Johnsons, aan de plaat van zijn zus Martha, aan de soundtracks van The Aviator en Bridget Jones 2 en David Byrne's "Grown backwards".
Nu is er dus "Want two", een plaat die goed zal scoren bij liefhebbers van bijvoorbeeld Jeff Buckley maar ook sommige Radiohead-fans. Maar vergelijkingen zijn hier eigenlijk niet op hun plaats. Rufus Wainwright is een klasse apart.
Zo gaat het album van start met 'Agnus Dei', een in het latijn gezongen song die klinkt hoe echte gospel zou moeten klinken: emotioneel en oprecht. In 'The one I love' hoor ik de stem van Thom Yorke voor het eerst doorschemeren. Het is tevens de enige echte popsong van deze cd.
Daarna gaat het tempo resoluut naar beneden en klinkt Rufus meer als een klagerige Thom Yorke, voor de een zal dit dus te veel van het goede zijn, de ander zal hier maar niet genoeg kunnen van krijgen. 'Little sister' is dan plots een flashback naar de Middeleeuwen: een strijkorkest begeleidt de bard die de heersende koning wil entertainen. Een vreemd maar geslaagd huwelijk tussen pop en klassiek. 'This love affair' zou zo op de soundtrack van Moulin Rouge kunnen, zelfs die stem lijkt verdacht veel op Ewan McGreggor's. En tot slot levert Antony nog een gastbijdrage aan 'Old Whore's Diet'.
Maar we hebben ondertussen al veel te veel vergelijkingen gemaakt, luister zelf en ontdek je eigen favoriete nummers. Keuze genoeg alvast.
Eindconclusie: 7.5/10

Links:
Bekijk hier de video van 'The one I love'
Beluister fragmenten van dit album bij Deep Discount.

Rilo Kiley "More adventurous" (review)

Rilo Kiley is een groep die je misschien kent van hun Arriba-hit 'It's a hit', dat geil gezongen nummer dat me enorm doet denken aan het duet van Iggy Pop en Debbie Harry 'Well did you evah'. Maar 'It's a hit' is echter niet representatief is voor "More adventurous". Het is trouwens zeer moeilijk om één etiket op deze groep/plaat te plakken, behalve dan misschien 'aanrader'.
De songs laveren tussen lofi, country, pop, rock en soul en zijn allen van een behoorlijk tot zeer hoog niveau. Mijn voorkeur gaat uit naar de meer poprock (denk aan Belly, u weet wel dat groepje van Tanya Donelly, u weet wel de poppy helft van Throwing Muses, u weet wel die groep van 50 Foot Wave zangeres Kritin Hersh, u weet wel die van dat duet met...) nummers zoals de eerste single 'Portion for foxes', uiteraard 'It's a hit' en 'Lowe and way'.
Eindconclusie: 7.5/10

Links:
Official site
Rilo Kiley - It's a hit (via insound)

Jack Johnson "In between dreams" (review)

Jack Johnson was tot voor kort een onbekende voor mij. Zijn nieuwe cd "In between dreams" heeft daar echter verandering in gebracht.
Voor wie Jack, zoals ik, niet kende volgt nu eerst een ultrakorte biografie.
Jack werd geboren in Hawaii en maakte voor zijn muzikale carrière voornamelijk surf films. "In between dreams" is zijn vijfde plaat, waaronder al twee soundtracks.

"In between dreams" is een overwegend akkoestische cd die vergelijkingen oproept aan Ben Harper. De songs zijn verre van baanbrekend maar liggen wel makkelijk in het gehoor. Folkinvloeden maar hier en daar ook wat reggae zorgen voor de (misschien wat beperkte) variatie. Tot de hoogtepunten behoren 'Good people' (ook al te horen op Revolution in the head's eerste mixtape), de single 'Sitting, waiting, wishing', 'Crying shame' en 'Never know'.
Voor de rest geen enkel slecht woord over deze plaat maar ook geen grootse. "In between dreams" is gewoon 40 minuten relaxen op een zonnig strand.
Eindconclusie: 6.5/10

Links:
Official site

New Order "Waiting for the Siren's Call" (review)

Als er een groep is die vandaag de sound van de eighties mag recycleren zal het wel New Order zijn. Opgericht in de jaren tachtig uit de assen van die andere legenadarische groep Joy Division en na enkele jaren op inactief gestaan te hebben nu weer volop in de belangstelling. Hun nieuwe cd heet "Waiting for the Siren's call" en verschijnt deze week. U kent wellicht de single 'Krafty' al en u vraagt zich af of de rest van de plaat (ook) de moeite is?
Na enkele luisterbeurten heb ik niet direct een hoge dunk van deze plaat. 'Krafty' is inderdaad vakmanschap en geen enkel ander nummer is slecht te noemen maar er staat naar mijn bescheiden mening geen enkele New Order-klassieker op. Naast de single zijn 'Who's Joe?', 'Turn' en 'Jetstream' de andere hoogtepunten. Alle nummers klinken dan wel zeer eigentijds en fris maar ik vrees een beetje dat de nieuwe lichting groepen die de eighties in hun muziek verwerken New Order de loef afsteken vandaag. Maar laten we nogmaals duidelijk zijn dat dit een zeer persoonlijke mening is waarmee jij absoluut niet akkoord moet gaan. In De Morgen hebben ze wel meer lof voor deze New Order cd. Maar mijn advies is: leg "Substance" nog eens op en geniet van de echte jaren tachtig!
Eindconclusie: 6/10

Links:
Beluister de cd op deze site.

50 Foot Wave "Golden Ocean" (review)

Kristin Hersh van de Throwing Muses heeft al een tijdje een nieuwe groep: 50 Foot Wave.
Deze maand verscheen hun eerste full cd "Golden Ocean" en na een eerste beluistering staat vast dat dit is de ruigste en luidste plaat uit haar ganse carrière.
Vergeet dus de akkoestische luisterliedjes (waarbij we vooral denken aan het duet met Michael Stipe 'Your ghost', het blijft een prachtnummer uiteraard) maar denk aan Throwing Muses met extra versterkers en power. De stem is nog steeds herkenbaar uit de duizenden, maar wat ze nu haar stembanden aandoet kan gewoon niet gezond zijn. Maar wat kan ons dat schelen als dat zulke fantastische teringherrie oplevert. Persoonlijk verkies ik dit album wel te beluisteren in kleine doses (en zééééér luid) maar dat doet niks af aan de kwaliteit uiteraard.
Eindconclusie: 7.5/10

Links:
50 Foot Wave - Sally is a girl (via Popmatters)
www.throwingmusic.com

MP3voor12 #17

Regelmatig kan je een volledig cd'tje vol leuke muziek downloaden via de 3voor12-site. Het gaat telkens om legale mp3's van voornamelijk nieuwe groepen.
Je staat er eigenlijk van versteld hoeveel goede muziek er zomaar te rapen valt op het internet.
Surf snel naar MP3voor12 #17.

The Arcade Fire

Begin maart stond The Arcade Fire in de Melkweg in Amsterdam. µ
Sinds kort kan je dat live optreden bekijken op de site van Fabchannel.

Beck "Guero" (review)

Het moet ondertussen de negende van Beck al zijn, deze plaat. "Guero" is ook een terugkeer naar de sound van mijn favoriete Beck-plaat "Odelay". Toch klinkt "Guero" anders, je zou het de lounge-versie van "Odelay" kunnen noemen. Het is de ideale plaat voor een zwoele zomeravond, een verfrissing in de hand en bekomend van een uitputtende en hete dag. Allemaal goed en wel, ik mis de energie die "Odelay" zo uniek maakte. Dit is meer een terugkeer naar vroeger zonder echte verbeteringen aan te brengen. Dus niet het verwachte hoogtepunt in Beck's carriere, maar we hebben nog even geduld. Ondertussen laven we ons aan de hoogtepunten, 'E-pro', het vrolijke en poppy 'Girl', 'Farewell ride' en de (elektronische) noise van 'Emergency exit', niet voor niets de meest uptempo nummers van deze plaat.
Eindconclusie: 6/10

Links:
Beluister het album zelf.

Queens of the Stone Age "Lullabies to paralyze" (review)

"Lullabies to paralyze", het vijfde Queens of the Stone Age album, gaat toepasselijk van start met het slaapliedje dat de zeer originele titel 'Lullaby' meekreeg maar nog geen anderhalve minuut later wordt je uit je halfslaap gewekt door het ruigere 'Medication'. Een nummer dat zo naast 'No one knows' en 'Go with the flow' kan staan, om er maar een paar te noemen. Hetzelfde kan gezegd worden van 'Everybody knows that you're insane', 'Tangled up in plaid', 'In my head' en het reeds bekende 'Little sister'. Alhoewel 'No one knows' nergens echt geëvenaard wordt.
Ik ben nooit een grote Queens fan geweest en zal het waarschijnlijk ook niet worden op basis van deze cd. Naast de reeds eerder vermelde songs en vermoedelijk toekomstige singles staan er voor mijn smaak nog wat te veel mindere nummers op deze cd. Josh Homme en zijn mannen zijn het best in de ruige en melodieuze songs maar als ze wat gas terugnemen en beginnen zeuren gaat het wat sneller vervelen.
Eindconclusie: 6.5/10

Revolution in the head

Donderdag postte Revolution in the head een hele leuke compilatie-cd.
Bekijk de tracklist hier.

Patrick Wolf "Wind in the wires"

Patrick Wolf zult u misschien niet kennen, hij u wellicht ook niet. Het enige verschil met u is dat hij onlangs een uitstekende nieuwe plaat heeft afgeleverd. "Wind in the wires" heet het kleinood.

Wie is die Patrick dan wel?
"Wind in the wires" is pas de tweede full cd, na "Lycanthropy" uit 2003 en een EP het jaar voordien, van Patrick Wolf die geboren is in Ierland maar opgroeide in Londen maar al op zeer jonge leeftijd de wijde wereld in trok.
Reeds op 16-jarige leeftijd werd hij ontdekt door Fat Cat records nadat hij op 14 jaar het kunstcollectief Minty had opgericht. De term jong talent is hier dus zeker op zijn plaats.
Op 21-jarige leeftijd geeft hij ons nu dus "Wind in the wires".

Hoe klinkt zijn nieuwe cd?
In een bepaalde recensie las ik dat het is alsof Nick Cave "Digital ash in a digital urn" zou gemaakt hebben. En heel ver van de waarheid zit die vergelijking inderdaad niet. Ik wou namelijk ook deze vergelijking maken maar dan met Morrissey in de hoofdrol. De waarheid zal er wel ergens tussen liggen zeker. Alhoewel zijn stem duidelijk meer raakpunten heeft met Morrissey maar ook met Brett anderson van Suede bijvoorbeeld dan met Cave.
De openingstrack en tevens eerste single 'The Libertine' laat ons duidelijk horen waartoe de heer Wolf in staat is. Een goede melodie op een elektronische ritmetrack zetten en opfleuren met wat violen. Daarna volgt een nummer dat qua sfeer en intensiteit zeer schatplichtig is aan Morrissey maar terug komt de ritmesectie uit een (computer)doosje waardoor het geheel veel eigentijdser klinkt dan good ol' Mozzer. 'The railwayhouse' is een klein simpel liedje dat vooral gezelschap krijgt van een bescheiden gitaartje en wat 'hand drums'. Het kan dus ook akoestischer als het moet.
Geen enkel slecht nummer passeert de revue, begrijpelijk dus dat deze plaat hier al ettelijke malen uit de boxen mocht schallen. Een naam om in de gaten te houden, die Patrick Wolf. En u las het natuurlijk hier voor het eerst ;-)!
Eindconclusie: 8/10

Links:
Lees zijn levensverhaal bij 3voor12.
Meer (vooral positieve) recensies.

Monza "Grand" (review)

Een goede maand terug schreef ik dat ik enorme reserves had tegenover de nieuwe Monza-cd. Nog meer misschien omdat iedereen (allé de pers toch) er zo positief over was.
Ondertussen zijn we ruim een maand later en van mijn lief vrouwtje heb ik de cd toch wel cadeau gekregen zeker. En ik moet toegeven dat ik er blij mee ben.

Monza heeft zijn beste cd tot nu afgeleverd (is uiteraard niet zo moeilijk als dit pas je tweede cd is, maar toch) en de single behoort eigenlijk tot de mindere, alhoewel er geen enkel echt slecht nummer opdeze plaat staat.
De cd is veel rustiger maar ook emotioneler dan hun debuut. En inderdaad Stijn Meuris zingt beter dan ooit tevoren. En ook de teksten zijn dit keer zeer geslaagd.
Ik durf zelfs beweren dat Monza (voorlopig) de beste Belgische cd van het jaar heeft afgeleverd, de leukste is die van De Mens. Nu nog wachten op Admiral Freebee en dEUS (en wie weet verrast Stash ons ook nog wel). Sarah Bettens zal het wel niet zijn, vrees ik: een beetje te saai allemaal.
Eindconclusie: 8/10

Sioen "Ease your mind"

Sioen's nieuwe cd "Ease your mind" verkoopt als zoete broodjes. Of het aan de extra lage prijs ligt of aan de kwaliteit, moet u mij niet vragen. Ik kan alleen maar mijn persoonlijke mening geven.

Met een voorzichtig pianomelodietje gaat Frederik Sioen's nieuwe cd van start, maar al zeer snel wordt hij vervoegd door de rest van zijn groep. U las het al overal: deze plaat is een groepsplaat. En inderdaad, je hoort het aan de meeste songs: meer instrumenten, vooral meer gitaar op deze plaat in vergelijking met zijn debuut. Het komt alvast de luchtigheid niet ten goede. Het vergt dus meer inspanning om deze cd te waarderen.
De single 'Ease your mind' kruipt nog het makkelijkst in je hersenen; het is een venijnig melodietje dat er daarna alleen met de zwaardere middelen uit kan geramd worden, mocht je dat al willen. Agressievere nummers zoals 'Reign' en rustiger pianoliedjes ('It's you', 'Nervous little one') wisselen elkaar af op "Ease your mind". Minder instant bevrediging dus dan "See you naked" maar met een beetje moeite kan je er veel leuke momenten mee beleven.
Ik ben nog niet volledig overtuigd dat deze plaat beter is dan zijn vorige maar Sioen heeft alvast een waardige tweede plaat gemaakt.
Eindconclusie: 7.5/10

Sioen tourt ondertussen door Europa. Je kan de tourblog van Sioen lezen via De Standaard.

De Mens "In het gras" (review)

"In het gras" is alweer het negende album van De Mens. Maar na de wat tegenvallende vorige albums, is dit weer een prijsbeestje. Deze cd staat vol met puntige (korte) rocknummers, dito teksten en zeer memorabele refreins.
De eerste single 'Zonder verlangen' bevat zelfs een heuse gitaarsolo, de eerste die naam waardig in het ganse Mens-oeuvre. Ook in 'De achterblijvers' scheuren de gitaren lekker, vooral in het laatste deel dat als een coda aan het nummer gebreid is. Met 'Popkwiskampioen' nemen ze even gas terug en ook dat doen ze met verve. Vooral de mooie stem van Tine Reymer doet hier (alweer) wonderen.
Kortom: we zijn weer eens in de wolken met een nieuwe cd van De Mens (wat eigenlijk geleden is van hun debuut). De perfecte soundtrack bij de naderende lente! Dit schijfje zit ondertussen al enkele weken in onze auto cd-speler vastgeroest. Benieuwd wie die daar uit zal krijgen?
Eindconclusie: 8/10

The Bravery (review)

The Bravery brengt vandaag zijn langverwachte debuut uit. Op basis van hun eerste EP 'Unconditional' werd er veel verwacht van deze plaat.
De plaat trapt af met de nieuwe single 'Honest mistake': een perfecte mix van New Order, Bondie en Duran Duran in een eigentijds jasje gestoken. De jaren tachtig zijn definitely back!
Het album staat vol met dansbare op de jaren tachtig geënte songs. Allemaal zeer leuk en vermakelijk maar als op het einde van de plaat 'Unconditional' voorbij komt realiseer je je dat er spijtig genoeg maar één echt prijsnummer op deze cd staat.
Ze werden samen met Bloc Party en Kaiser Chiefs getipt voor de grote doorbraak dit jaar. Voorlopig liggen Bloc Party en Kaiser Chiefs toch een straatlengte voor.
Eindconclusie: 7.5/10

Audioscrobbler

Big Brother is listening to me...
Audioscrobbler is een plugin voor je mediaspeler (iTunes, WinAmp, enz.) die elke song die je afspeelt doorstuurt naar de Audioscrobbler server. Op die manier kan je je muzikale smaak in kaart brengen en zo gelijkgestemden vinden en wie weet nieuwe muziek ontdekken die aansluit bij je smaak.
Je krijgt er ook elke week een lijst met je meest gedraaide songs bovenop. Je moet maar eens gaan kijken naar wat ik recentelijk heb geluisterd.
Conclusie : Audioscrobbler is leuke spyware.

Athlete "Tourist" (review)

Enkele flarden uit de recensie van Athlete uit De Morgen van gisteren:
"Hoe geschift je ook moet zijn om aan de vooravond van een nieuwe Coldplay-cd een songcyclus uit te brengen die op zijn minst frappante gelijkenissen toont met het werk van Chris Martin, op de nieuwe Athlete blijkt zonneklaar dat zanger Joel Pott nauwelijks voor hem moet onderdoen.
Opener ‘Chances’ illustreert dat perfect: de melodie haalt je meteen onderuit, de strijkers slingeren met de sierlijkheid van een balletdanseres door de song en net als je denkt dat je het nummer helemaal vat, breekt het open als een wolkendek waar plots de zon door priemt.
Nog beter is ‘Wires’ – een kandidaat voor single van het jaar – waar de piano een mistroostig riedeltje aanslaat tot het refrein halverwege beseft dat er, ondanks alles, toch nog reden tot hopen is. Het is als een klein, ouderwets tv-toestel dat erachter komt dat het met een beetje geluk kan doorgroeien tot een gigantische breedbeeldtelevisie.
Athlete heeft zich op een paar jaar tijd opgewerkt van een sympathiek indiegroepje tot een rockgroep die klaar is om naar de eerste divisie door te stoten. In een periode waar Keane immens populair is, Starsailor in half Europa op één staat, Snow Patrol met de hulp van U2 de wereld verovert en Coldplay zich opmaakt voor een terugkeer naar de grote podia hadden Joel Pott en zijn vrienden hun moment niet beter kunnen kiezen. Tourist klinkt zo universeel, zo allesomvattend, dat het niet lang zal duren voor Athlete zelf een wereldgroep is. (B.S.)"
Tot zover de vijf-sterren recensie van "Tourist" door de heer Bart Steenhaut. Wat nu volgt is mijn mening, die toch wel lijnrecht tegenover die van De Morgen-journalist staat.
De plaat begint inderdaad met strijkers maar ik hoor geen lieflijke melodie maar eerder een lied dat gebukt gaat onder een vette laag stroop waardoor de song niet meer overeind raakt. De single is (inderdaad) een van de beter songs op deze plaat. Wat 'Wires' boven de andere nummers doet stijgen is de wetenschap dat dit lied geschreven is met Joel Pott's te vroeg geboren baby in gedachten.
Bij alle andere nummers heb je het gevoel dat je naar een minderwaardige Coldplay aan het luisteren bent met een andere zanger (lees: veel mindere want Joel beschikt over een stem die een kruising is tussen Sting en Chris Martin van Coldplay, maar dan in een lijzige uitvoering). Nergens klinkt de emotie geloofwaardig, alles klink zo fake als de pest. De melodieën zijn te voor de hand liggend om te beklijven en beginnen dus zeer snel te irriteren.
Athlete de hype van 2005, staat er vandaag in De Morgen. Misschien.
Athlete de nieuwe wereldgroep. Ik denk het niet.
Eindconclusie: 2/10

Nog meer meningen vind je hier. En de meeste zijn niet rooskleurig. Dus geef je spaarcentjes maar uit aan een andere maar vooral betere cd (ik zeg zo maar iets: The Arcade Fire).
Willen we dat afspreken!

The Arcade Fire

Mijn favoriete groepje van het moment (The Arcade Fire dus) treedt vanavond op in De Melkweg in Amsterdam. U heeft geen kaarten, zegt u. Geen probleem! Op de fantastische site Fabchannel wordt dit concert gewebcast (is dit een werkwoord en is het juist vervoegd?).
U kan er ook kijken naar oudere concerten zoals het recente concert van Low, een oude Bright Eyes en zo veel meer. Je moet echt eens gaan kijken.


En nu we toch bezig zijn nog wat andere Arcade nieuwtjes:
- de eerste single in Engeland (Europa ook?) wordt 'Neighborhood #2 (Laika)'
- de eerste echte Arcade Fire video kan je bekijken op MTV.com: 'Rebellion (lies)'
- ze komen nu WEL naar België tijdens het Domino-festival in de Botanique op 13 mei.

Bron:
Us Kids Know (Arcade Fire fansite)

The Cure re-releases

Vorig jaar werd de eerste Cure-plaat opnieuw uitgebracht in een nieuw jasje d.w.z. met een extra cd vol outtakes, live nummers, enz. Op 26 april verschijnen de drie volgende re-releases van The Cure. Nu de eighties weer aan een revival toe zijn, is dit een schitterende timing!


SEVENTEEN SECONDS: RARITIES 1979-1980
Features 15 tracks on CD for the very first time
01. I'M A CULT HERO (vinyl single by CULT HERO)
02. I DIG YOU (vinyl single by CULT HERO)
03. ANOTHER JOURNEY BY TRAIN (home demo)
04. SECRETS (home demo)
05. SEVENTEEN SECONDS (live)
06. IN YOUR HOUSE (live)
07. THREE (alt studio mix)
08. I DIG YOU (CULT HERO live)
09. I'M A CULT HERO (CULT HERO live)
10. M (live)
11. THE FINAL SOUND (live)
12. A REFLECTION (live)
13. PLAY FOR TODAY (live)
14. AT NIGHT (live)1
5. A FOREST (live)


FAITH: RARITIES 1980-1981
Features 4 previously unreleased songs and 15 tracks on CD for the very first time
01. FAITH (RS home demo)
02. DOUBT (RS home demo)
03. DROWNING (group home demo)
04. THE HOLY HOUR (group home demo)
05. PRIMARY (studio out-take)
06. GOING HOME TIME (studio out-take)
07.THE VIOLIN SONG (studio out-take)
08. A NORMAL STORY (studio out-take)
09. ALL CATS ARE GREY (live)
10. THE FUNERAL PARTY (live)
11. OTHER VOICES (live)
12. THE DROWNING MAN (live)
13. FAITH (live)
14. FOREVER (live)
15. CHARLOTTE SOMETIMES (single)+ CARNAGE VISORS


PORNOGRAPHY: RARITIES 1981-1982
Features 5 previously unreleased songs and 14 tracks on CD for the very first time
01. BREAK (group home demo)
02. DEMISE (studio demo)
03.TEMPTATION (studio demo)
04. THE FIGUREHEAD (studio demo)
05. THE HANGING GARDEN (studio demo)
06. ONE HUNDRED YEARS (studio demo)
07. AIRLOCK: THE SOUNDTRACK
08. COLD (live)
09. A STRANGE DAY (live)
10. PORNOGRAPHY (live)
11. ALL MINE (live)
12. A SHORT TERM EFFECT (live)
13. SIAMESE TWINS (live)
14. TEMPTATION TWO (aka lgtb) (RS studio demo)

Moby "Hotel" (review)

Moby brengt vrijdag zijn nieuwe cd "Hotel" uit. Daarvoor blijven op donderdagnacht zelfs enkele winkels open. Conclusie: we hebben hier wellicht te maken met een nieuw meesterwerk dat zonder schaamte naast "Play" kan staan.
Op basis van de single 'Lift me up' konden we al concluderen dat Moby een nieuwe richting uit gaat en geen gebruik meer maakt van oude blues/jazz/soul-samples. Nieuw is hier uiteraard zeer relatief voor wie Moby kent van in zijn beginjaren toen hij nog schaamteloos commerciële muziek maakte (herinner u 'Go' met die Twin Peaks sample?).
Deze cd is spijtig genoeg een dieptepunt in de carriere van onze kale veganist. Naast de single 'Lift me up' (echt wel het beste nummer op de gehele plaat) zijn er maar een paar nummers die het predicaat 'degelijk' opgespeld krijgen. En hoe ontwapenend, grappig en politiek correct Moby ook was in De Laatste Show, zo saai en verre van origineel is hij op 'Hotel'.
Eindconclusie: 2.5/10

Andrew Bird "The mysterious production of eggs" (review)

Het wordt hoog tijd om nog eens een nieuwe naam uit mijn hoed te toveren. Vandaag wil ik jullie kennis laten maken met ene Andrew Bird. Zijn nieuwste (vijfde!) album "The mysterious production of eggs" verscheen onlangs op het Righteous Babe-label van Ani DiFranco en krijgt overal goede reviews. Hij speelt trouwens in het voorprogramma van Ani op haar huidige tournee.
Wellicht heeft u dus nog nooit van Andrew Bird gehoord, ook voor mij was hij een nobele onbekende tot ik klikte op de reclamebanner voor deze plaat op de site van Popmatters (waren het de kleuren van de hoes, de titel, ja wat deed mij op een banner klikken, ik die meestal zelfs niet besef dat er een banner aanwezig is). Maar ik heb er alvast nog geen spijt van gehad.
Zijn stem klinkt een beetje als Thom Yorke van Radiohead en de muziek doet mij wat denken aan het debuut van Badly Drawn Boy. Maar even veel andere namen schieten je te binnen als je deze plaat beluistert, maar toen ik ophield met het zoeken naar andere referenties ontdekte ik dat Andrew een zeer goede songschrijver is die het verdient om de nodige aandacht te krijgen.
Andrew Bird wordt meestal omschreven als violist, vocalist, gitarist en/of fluiter. Op deze plaat speelde hij de meeste instrumenten zelf in, hier en daar bijgestaan door enkele gasten.
Na een intro gaat de plaat van start met de single 'Sovay', een eenvoudig en mooi liedje met gitaar. Daarna volgt 'A nervous tic motion of the head to the left' dat een instrumentaal (gefloten) refreintje heeft en verder nog opgesmukt wordt met strijkers en een van de meest gevarieerde nummers van de plaat is. (Je kan het nummer trouwens beluisteren op de Popmatters-site.) En zo gaat het verder op deze cd. In elk lied valt er wel iets te beleven en nergens gaat het vervelen of wordt het (te) moeilijk.
Deze cd haalt (bijna) hetzelfde niveau als de laatste van Bright Eyes bijvoorbeeld en verdient dus zeker even veel aandacht. Ontdek het zelf op de Righteous Babe site waar je het hele album kunt beluisteren.
Eindconclusie: 8/10

Kooplinks:
Nu reeds te verkrijgen via de import.
Releasedatum Europa: 15/03

Coldplay 'Talk'

Het nieuwe album van Coldplay laat nog een tijdje op zich wachten maar dan is er nu toch een song gelekt op het internet. Het gaat om het nummer 'Talk' dat de riff van Kraftwerks 'Computer love' gebruikt.
Vraag me niet waar dat nummer te vinden is of hoe het klinkt, ik las het gewoon ergens anders.

Morrissey

De eerste single van het live-album van Morrissey wordt de Smiths classic 'There is a light that never goes out'. Het full album "Live at Earl's Court" zal op 4 april verschijnen en dus niet in maart zoals ik eerder meldde. (bron: www.amazon.co.uk)
Alhoewel ze bij mijn favoriete cd-shop nog steeds 21 maart als releasedatum aangeven.
De datum van de nieuwe Coldplay is daar ondertussen wel veranderd naar 6 juni.

edit (10/03/2005):
De nieuwe single van Morrissey heet ‘Redondo Beach’ en komt uit op 28 maart. Het nummer is oorspronkelijk van Patti Smith en wordt door Morrissey al een tijdje live gecovered. De single wordt voor de gelegenheid ook op DVD uitgebracht, met daarop al een klein voorsmaakje van de geplande Live-DVD van Morrissey. Die kan je verwachten op 4 april. (stubru-popnieuws)

Kaiser Chiefs "Employment" (review)

De Kaiser Chiefs haalden de februariselectie van mijn Radio-C Disc, dus slecht zullen ze wel niet zijn zeker! En inderdaad, ik vind ze zelfs leuker dan Franz en zijn broertjes, maar wil dit ook zeggen dat ze beter zijn is een totaal andere vraag die ik hier zelfs niet zal (wil) beantwoorden.
Hun debuut-cd "Employment" verschijnt morgen en wellicht kent u reeds het aanstekelijke 'Oh my God' (hun debuutsingle die opnieuw werd uitgebracht en nu eindelijk een hit). Ik kan alvast zeggen dat er nog meer van die aanstekelijke nummers op de plaat staan: 'I predict a riot', hun vorige single bijvoorbeeld maar ook de openingssong 'Everyday I love you less and less' en 'Na na na na naa' zijn vrolijke popnummers die je onmiddellijk kan meefluiten/zingen. Allemaal verre van origineel (denk aan XTC, Madness zonder de ska, Blur, The Clash, zelfs Bowie) maar zo catchy als een loopse teef! 'Saturday Night' is zelfs de bijna identieke tweeling van Bowie's 'Absolute Beginners' en dat gevoel heb je bij veel nummers op dit debuut. Maar nergens stoort het mij echt.
Kaiser Chiefs hebben met "Employment" een aardig visitekaartje afgeleverd, misschien een beetje te veel van hetzelfde en niet altijd dezelfde hoge kwaliteit maar ik heb er al veel plezier aan beleefd. Vraag me over een paar maanden/weken hoe vaak ik dit plaatje nog draai en dan vertel ik u meer!
Eindconclusie: 8.5/10

Postal Service

The Postal Service bracht vorig jaar het album "Give up" uit. Deze week raakte bekend dat ze van deze plaat al meer dan 500 000 exemplaren hebben verkocht: goed voor goud dus (in de VS althans). Het is de tweede keer in de geschiedenis van het SubPop label dat ze een gouden plaat ontvangen, de eerste keer was dat met Nirvana's Bleach, die ondertussen al platina heeft gehaald. Voor een klein label fantastisch nieuws dus maar misschien nog meer voor de groep zelf. The Postal Service is namelijk slechts een gelegenheidsgroep bestaande uit leden van enerzijds Death Cab for Cutie (Ben Gibbard) en anderzijds DNTEL (Jimmy Tamborello).
De meest recente single, "We Will Become Silhouettes", haalde zelf de tweede plaats in de Billboard Singles Chart (enkel voorafgegaan door Destiny's Child) en staat nu in de Arriba-lijst. Je kan de video hier bekijken.

Meer songs en info vind je op deze SubPop pagina.
Postal Service - Such great heights
Postal Service - The district sleeps alone tonight

Legaal downloaden wordt duurder...

Althans dat is wat enkele hoge pieten van enkele platenfirma's beweren.
99 cent voor een nummer en € 9,99 voor een volledig album is al met al een schappelijke prijs, vind ik. Ten minste als er niet te veel beperkingen zijn opgelegd zoals DRM-beveiliging of het nummer in kwestie slechts enkele keren kunnen branden op een schijfje, zoals nu vaak het geval is.
Laat ons vooral hopen dat de prijzen zullen dalen. Als de markt van legale downloads echt volwassen wil worden zal dat volgens mij de enige manier zijn om meer mensen aan te zetten tot het legaal downloaden van hun favoriete nummers. Zo lang die voorwaarde niet vervuld is, blijf ik de fysieke cd verkiezen boven zijn digitale broertje.

Het volledig artikel kan je lezen bij 3VOOR12.

Enkele downloadshops:
iTunes
Free Record Shop
MSN Music
Tiscali
Skynet Music Club

De Mens "In het gras"

Morgen verschijnt alweer de negende plaat van De Mens: "In het gras". 'Zonder verlangen' kent u wellicht al uit het hoofd en met de andere nummers uit de plaat zal dat binnenkort ook wel lukken want alle nieuwe nummers (die ik reeds hoorde) klinken alweer zeer vertrouwd in de oren. De Mens is dan ook uitgegroeid tot een keurmerk van de betere Nederlandstalige rock.

Wie meer wil weten over de nieuwe plaat kan vanavond terecht bij de Laatste Show op één waar Frank Vanderlinden te gast is en wellicht een nummer brengt uit de nieuwe cd.
Morgenvroeg is hij te gast bij Wim Oosterlinck tussen 6 en 9.

Zondag mag Frank Vanderlinden meedingen naar de titel 'Het Verstand van Vlaanderen', waar hij als specialitiet gekozen heeft voor 'rock'. Veelzeggend is dan ook de tekst van een van de nieuwe songs op dit Mens-album.

'Popkwiskampioen'

En na elke overwinning
Loopt hij weer alleen naar huis
Naar zijn lange vragenlijsten
Alleen daar voelt hij zich thuis

Heb je dat nieuwe boek al ?
Ken je die nieuwe groep al ?
En de klok tikt net als toen
Voor de popkwiskampioen

En de vrouw die hem kon helpen
Is al jaren bij hem weg
Want de vraag die zij wou stellen
Heeft hij naast zich neergelegd

Heb je dat nieuwe boek al ?
Ken je die nieuwe groep al ?
En de klok tikt net als toen
Voor de popkwiskampioen

En zijn bovenarm jeukt
Maar hij voelt het niet
Want hij heeft zich alweer
In muziek verdiept
In muziek verdiept

Heb je dat nieuwe boek al ?
Ken je die nieuwe groep al ?
En de klok tikt net als toen
Kan er iemand nog iets doen ?
Voor de popkwiskampioen
(Frank Vanderlinden)

Morrissey live at Earl's Court

De comeback van vorig jaar was zonder enige twijfel die van Morrissey. Met "You are the quarry" maakte hij zowaar zijn beste soloplaat ooit en een van de platen van het jaar!
Het moment om nog meer geld te verdienen moeten ze gedacht hebben want straks verschijnt er een live cd die opgenomen is op de concerten van december vorig jaar. Er zou ook een DVD verschijnen van een van deze optredens, getiteld "Who put the M in Manchester".
Beide staan gepland voor 29 maart.
Wij, Belgen, moeten het dus voorlopig doen met deze concertregistratie(s) want de Mozzer komt (nog) niet naar ons landje.

De tracklist CD (met enkele b-kantjes en Smiths classics!):
'How Soon Is Now'
'First Of The Gang To Die'
'November Spawned A Monster'
'Don't Make Fun Of Daddy's Voice'
'Bigmouth Strikes Again'
'I Like You'
'Redando Beach'
'Let Me Kiss You'
'Munich Air Disaster'
'There Is A Light That Never Goes Out'
'The More You Ignore Me The Closer I Get'
'Friday Mourning'
'I Have Forgiven Jesus'
'The World Is Full Of Crashing Bores'
'Shoplifters Of The World Unite'
'Irish Blood, English Heart'
You Know I Couldn't Last'
Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me'

Tracklist DVD:
First of the Gang To Die
Hairdresser on Fire
Irish Blood, English Heart
The Headmaster Ritual
Everyday Is Like Sunday
I Have Forgiven Jesus
I Know It’s Gonna Happen Someday
How Can Anybody Possibly Know How I Feel?
Rubber Ring
Such a Little Thing Makes Such a Big Difference
Don’t Make Fun of Daddy’s Voice
The World Is Full of Crashing Bores
Let Me Kiss You
No One Can Hold a Candle To You
Jack the Ripper
A Rush and a Push and the Land is Ours
I’m Not Sorry
Shoplifters of the World Unite
There is a Light That Never Goes Out

Nog Morrissey nieuws en nog meer geld:
Morrissey zou een deal gesoten hebben met Penguin voor een autobiografie. Dit zou hem een slordige £ 2 000 000 (omgerekend € 3 mio) moeten opleveren.

Maart 2005

Welke cd's kunnen we deze maand allemaal verwachten die, volgens mijn bescheiden mening, wellicht/misschien de moeite zullen zijn?
Telkens met een link naar de (officiële) site en naar een on-line cd winkel waar je de betreffende cd kan bestellen. In de loop van deze maand kom ik nog uitgebreid terug op enkele van deze cd's.

DE MENS - In het gras 04/03
SIOEN - Ease Your Mind 07/03
IDLEWILD - Warning / Promises 07/03
MOBY - Hotel 14/03
THE BRAVERY - The Bravery 14/03
SARAH BETTENS - Scream 14/03
KAISER CHIEFS - Employment 21/03
DAFT PUNK - Human After All 21/03
BECK - Guero 21/03
MORRISSEY - Live at Earl's Court 21/03
QUEENS OF THE STONE AGE - Lullabies To Paralyze 25/03
ADMIRAL FREEBEE - Songs 28/03
NICK CAVE & THE BAD SEEDS - B-sides and Rarities 28/03
STEREOPHONICS - Language, Sex, Violence, Other? 28/03
NEW ORDER - Waiting For The Sirens' Call 28/03
STASH - Rock 'n' Roll Show /03