Bloc Party "Silent Alarm Remixed"

Bloc Party brengt deze week hun volledig herwerkte debuutplaat uit. "Silent Alarm" behoort tot de beste platen van dit jaar en zal in menig eindejaarlsijstje opduiken. De geremixte versies die op "Silent Alarm Remixed" staan, voegen echter niets toe aan de oorspronkelijke tracks.
Beter was geweest om deze remix-cd als bonus mee te geven met "Silent Alarm" maar dat had dan de early-buyers (waar ik mezelf toch mag bij rekenen) serieus tegen de borst gestoten.

Wie dit album via iTunes aanschaft krijgt er nog een extra remix bovenop die niet op de cd staat: 'Positive tension' in de Go! Team-remix. De andere remixen zijn van de hand van o.a. Four Tet, M83, Death From Above 1979 en Mogwai. (6.5/10)

Downloads

Death Cab for Cutie "Plans"

Mede dankzij hun bijdragen aan de (toch niet echt schitterende) serie The O.C. kende Death Cab for Cutie hun echte doorbraak en op de soundtrack van de serie vind je zelfs een nummer van hun vorige album "Transatlanticism", dat uit 2003 dateert, terug.
Nog meer succes had het gelegenheids(?)project The Postal Service, een samenwerking tussen Ben Gibbard van Death Cab en Jimmy Tamborello van DNTEL. Het leverde hun platenfirma Subpop zelfs hun eerste gouden plaat op.
Dat succes heeft er wellicht voor gezorgd dat Gibbard nu zijn eerste plaat voor een grote platenfirma mocht maken en wellicht zal "Plans" door een groter marketingbudget dan ook meer verkopen dan zijn voorgangers.

'Marching bands of Manhattan', het openingsnummer van "Plans", leidt ons met een orgeltje de wereld van Death Cab for Cutie in waarna een gitaartje en de wat engelachtige stem van Gibbard de song langzaam naar een climax brengen. 'Soul meets body', de eerste single, klinkt als een van de meer poppy songs van New Order en klinkt zelfs ronduit commercieel.
Wat volgt klinkt echter wat inspiratieloos: 'Summer skin' weet niet van welk hout pijlen maken en zorgt er voor dat onze oorspronkelijke euforie over deze nieuwe Death Cab een flinke knauw krijgt. Ook het ijle 'Different names for the same thing' weet niet echt te overtuigen, ondanks de outro die zo weggelopen lijkt van het Postal Service album en het volledig akoestische 'I will follow you into the dark' zou met wat goede wil op een plaat van Bright Eyes kunnen staan, maar haalt net niet het niveau van Conor Oberst's songs.
Maar 'Your heart is an empty room', 'Someday you will be loved' en 'Crooked teeth' kunnen dan weer wel een goedkeurend gemurmel aan ons ontlokken, het zijn dan ook staaltjes van melodieuze indiepop waar Death Cab zeer bedreven in is.
Een van de betere nummers op "Transatlanticism", zo niet het beste, was het titelnummer dat op "Plans" blijkbaar een vervolg kent in 'What Sarah said', alleen moet de sequel, zoals zo vaak, onderdoen voor het origineel, wat hier niet wil zeggen dat het nummer afschuwelijk slecht is, verre van zelfs. Veel minder is 'Stable song': een walsje/slaapliedje dat zijn job wel heel erg letterlijk opneemt: 1-2-3-geeuw.

"Plans" weet dus niet over de gehele lijn te overtuigen maar er staan wel genoeg sterke songs op om Ben Gibbard en de zijnen een plaatsje te bewaren bij de betere indie-pop-groepjes van het moment. (7.5/10)

Death From Above 1979 "You're a woman, I'm a machine"

Op 19 augustus speelden ze een overrompelend concert op Pukkelpop, ik was er niet bij dus heb ik het maar van horen zeggen maar wie hun album "You're a woman, I'm a machine" kent weet dat deze mannen live nog verwoestender moeten klinken dan op plaat.
Het Canadese Death From Above 1979 bestaat uit Sebastien Grainger (zang en drums) en partner in crime Jesse F. Keeler (bass en synths) en vorig jaar verscheen hun debuutplaat "You're a woman, I'm a machine" in de Verenigde Staten maar nu ligt die hier ook in de platenzaak en volgens de wiskundigen van Metacritic was het een van de platen van het jaar getuige de vrij hoge score van 81%.

Death From Above 1979 maakt pokkeherrie, laat dat duidelijk zijn en is absoluut geen aanrader bij een portie hoofdpijn. Ik kan hun muziek wél adviseren bij een teveel aan energie of een toeristische trip naar de oertijd: de perfecte soundtrack bij de oerknal. (8/10)

Maar lees er gerust de recensie van mijn collega-recensent van Muzic.nl of die van Humo eens op na.

De mannen van Death From Above 1979 kruipen op 1 september terug in de studio om de opvolger van hun debuut te maken. In december zou het album dan klaar moeten zijn en zou er een eerste single verschijnen, pas in januari mogen we het album zelf verwachten.

Downloads:
Little girl (wma)
Blood on our hands
Dead womb
Romantic rights

Video's

Michael Penn "Mr Hollywood Jr 1947"

Michael Penn, de broer van acteur Sean Penn, is ondertussen in het huwleijk getreden met singer-songwriter Aimee Mann en brengt nu op zijn eigen label de cd "Mr Hollywood Jr. 1947" uit: een 'concept'plaat gesitueerd in het Los Angeles van de jaren 40.

Michael Penn debuteerde in 1989 zeer verdienstelijk met "March" waarop de verdienstelijke single 'No myth' nog steeds in mijn geheugen zit. Pas in 1992 probeerde Penn het opnieuw met het album "Free for all", zonder commercieel succes trouwens.
"Resigned" (1997), twee soundtracks en "Mp4: days since a lost time accident" (2000) volgden nog maar brachten hem niet het initieel succes van zijn debuut terug.
In 2005 probeert hij het dus opnieuw met het album "Mr Hollywood Jr. 1947" en de eerste tekenen zijn alvast positief: getuige hiervan de vrij hoge score bij Metacritic van 75% (met onderscheiding moeten we dus zeggen!)

De gratis te downloaden song 'Walter Reed' is dan wel misschien geen 'No myth' maar wel een ambachtelijk gecomponeerd nummertje in de beste singer-songwriter's traditie: een song die zeker gehoord mag worden dus.


Beluister het volledige album hier. (Quicktime)

Downloads:
Walter Reed

John Vanderslice "Pixel revolt"

John Vanderslice, u wellicht onbekend, is een producer-muzikant uit San Francisco die deze week zijn vijfde album uitbrengt. "Pixel revolt" is een sfeervol album geworden waar de tragere en mid-tempo nummers de hoofmoot uitmaken.

Elke song is eigenlijk een muzikaal verhaal(tje), zo gaat 'Trance Manual' over het bezoek van een journalist aan een Iraakse prostitué, het wat saaie 'New Zealand pines' is een liefdesbrief aan zijn ex, 'Continuation' is een murder-story ("how could the killer keep killing now that the killer’s dead?") die ook klinkt als een echt detective-verhaal (het lijken wel samples uit de zoveelste moordserie). Ook leuk is 'Angela', over een ontsnapt konijntje (een waardige opvolger voor Art Garfunkel's 'Bright Eyes' me dunkt): "I lost your bunny I let him out of the cage he was eating spring mix on the carpet he jumped through a window into the haze and hopped down magnolia boulevard no way he’ll survive maybe those last days of freedom were the best of his life". (snik snik).
Door het kabbelend tempo, we werden net niet zeeziek, van de meeste nummers zijn de hoogtepunten te zoeken bij de up-tempo nummers zoals 'Radiant with terror' waarin de kerkklokken rechtstreeks overgevlogen zijn vanuit de Smashing Pumpkins-studio waar ze de laaste keer gebruikt werden voor hun wereldhit 'Disarm', en, we moeten daar voor een keer eerlijk in zijn, het is een prettig wederhoren geworden. Ook 'Exodus damage' springt er in positieve zin uit door zijn uitgebreide instrumentatie en memorabel en dus meezingbaar refrein.
Gelukkig zijn er onder de andere (de tragere bedoelen we dus) nummers ook enkele pareltjes te vinden. Luister bijvoorbeeld eens naar het bijna-zelfmoord-lied 'Dead slate pacific', de openingstrack 'Letter to the East Coast', het reeds vermelde 'Trance Manual' of de op een bedje van piano geserveerde 'Peacocks in the video rain'.

John Vanderslice's "Pixel revolt" is allesbehalve en slechte plaat daarvoor staan er te veel echt goede songs op, anderzijds weet ze ook niet over de gehele lijn te overtuigen voornamelijk door het trage tempo ('het kabbelt te veel', zou de chef tegen zijn commis zeggen bij het aanschouwen van de mayonaise) maar al bij al slaat de balans toch over naar de positieve kant! (7/10)

Downloads:
Exodus damage
Trance Manual
Meer downloads bij Epitonic en John Vanderslice.

Metacritic (74%)

The Boy Least Likely To "The best party ever"

The Boy Least Likely To, het Engels duo rond Pete Hobbs en Joff Owen, is volgens zanger Joff geen verwijzing naar het Morrissey-nummer 'The girl least likely to', meer zelfs hij beweert dat hij het nummer niet kende toen ze deze groepsnaam kozen. Pas later hoorde hij het nummer toen iemand hem een exemplaar van die song opstuurde.

The Boy Least Likely To klinkt eigenlijk zoals de hoes van hun debuut-cd "The best party ever" eruit ziet: speels, naïef, origineel, kleurrijk, vrolijk, enz.
Op het album staan hun eerste drie singles ('Fur as soft as fur', 'Paper cuts' en 'Be gentle with me') en hun nieuwe single 'Hugging my grudge'. Banjo, synths, handgeklap, glockenspiel en akoestische gitaar zijn de bouwstenen van dit peperkoekenhuisje, en ook de teksten zijn verre van alledaags, getuige daarvan bijvoorbeeld: 'I want to pick peaches from a cherry tree' (uit 'Be gentle with me') of 'Fishes and worms frozen under the ice' (uit 'Fur soft as fur').
Een vreemd maar leuk indie-groepje dat gewoon leuke naïef klinkende popsongs maakt, soms moet dat niet meer zijn. (7/10)

Beluister enkele songs.

Stereo DIY Compilatie #18

Het lijkt een nieuwe Olympische discipline: gratis en legale mp3'tjes opsnorren en er een eigen compilatie van brouwen. Ja, de mixtape is definitely back!
Bij Stereo DIY zijn ze reeds aan de achtiende aflevering toe en zoals vanouds vind je er geen klinkende namen op terug maar wel nobele onbekenden (voor de meesten toch) die wel de moeite waard zijn om ontdekt te worden.
De nieuwe compil werd trouwens "And you bring back silence" gedoopt, het hoesje kan je er ook downloaden.

Edit: toen ik de tracks binnenhaalde was Pharmacyrecords niet te bereiken maar ik vond een andere werkende link naar het nummer van Princess One point Five hier.
Nog veel luisterplezier...

Engineers "Engineers"

De Britse band Engineers wordt gecategoriseerd bij de 'shoegazers': dromerige, new-wave-achtige muziek gekenmerkt door zoemende gitaren en Spectoriaanse wall of sounds die vooral op het einde van de jaren 80, begin jaren 90 populair was. Een genre waar groepen als My Bloody Valentine, Jesus & Mary Chain en Cocteau Twins de plak zwaai(d)en.
Duidelijk eens wat anders dan waar de huidige eighties-revival-groepen de mosterd halen.

Hun vorige single 'Come in out of the rain' (gratis te downloaden bij Insound) is een mooi staaltje van hun capaciteiten: een mooi, sfeervol nummer dat langzaam opgebouwd wordt en met een melodieus refrein die zelfs de grootste zuurpruim binnen de kortste keren kan meeneuriën.
Op hun gelijknamige debuut-cd staan nog dergelijke tracks: nummers die opgebouwd zijn als een lasagne, laagje voor laagje, en die uiteindelijk openbarsten zoals die lekkere krokante kaaskorst bovenaan.
En wie van Sigur Ròs houdt en niet meer kan wachten tot hun nieuwe album verschijnt, kan deze cd misschien aanschaffen want ik vermoed dat deze plaat ook best bij hen in de smaak zal vallen (want zijn we allemaal niet dol op lasagne!). (7.5/10)

Download:
Come in out of the rain

Motel Magnolia

Wellicht was u reeds op de hoogte van het bestaan van de Nederlandstalige muzieksite Motel Magnolia. Ooit linkte ik naar hun verzamel-cd vol gratis en legale mp3's die ze Kamernummers doopten en ondertussen zijn ze daar reeds aan de tweede editie toe (spijtig genoeg is één van de nummers, 'Falling' van John Frusciante meer bepaald, niet meer te downloaden).

Vanaf vandaag kunt u op hun site ook rencensies lezen van ondergetekende. The New Pornographers werden op mijn site al eens aan mijn kritisch oordeel onderworpen maar voor Motel Magnolia herschreef ik deze recensie een beetje en deze staat daar nu te lezen.
MetaCritic heeft ondertussen ook een rekenkundig gemiddelde gemaakt van alle recensies van "Twin Cinema" en komt voorlopig uit op 94% (!!), de hoogste score dit jaar tot nu toe.

Eels op 'The Dimension Mix'

In de vroege jaren 60, werd 'Dimension 5 Records' opgericht door electronica-pionier Bruce Haack and tekstschrijver Esther Nelson. Ze brachten met hun label experimentele kinderplaten uit en dat gedurende de drie volgende decennia.
In 2001, namen mulitmedia artiest, producer and muzikant Ross Harris en zijn oude vriend Beck een cover op van Bruce Haack's 'Funky Lil' Song' en sindsdien heeft Harris andere muzikanten overhaald om ook een cover te maken van een van de originele 'Dimension 5'-opnames. Het resultaat ligt straks in de winkels en heet "The Dimension Mix" waarvan de tracklist hieronder staat. (Bron: eeniemeenie.com)

1- Beck - Funky Lil' Song
2- Stereolab - Mudra
3- Fantastic Plastic Machine - I'm Bruce (free download)
4- The Apples in Stereo - Liza Jane (free download)
5- Money Mark - Spiders
6- Tipsy - Popcorn
7- EELS - Jelly Dancers (free download)
8- Brother Cleve - Music 4 Robots
9- Oranger - Catfish
10- Anubian Lights - Walking Eagle
11- Irving - Army Ants in Your Pants
12- DJ Me DJ You - Soul Transportation
13- From Bubblegum To Sky - Abracadabra
14- Chris Kachulis - Listen
15- Geoffrey Owen & Mary Christopher - African Lullabye
16- Blue-Eyed Son - Upside Down
17- The Stones Throw Singers - Rain of Earth
18- Danielson Famile - Nothing To Do

De opbrengst van dit album gaat naar Autisme-verenigingen.

Brakes "Give blood"

Brakes bestaat uit leden van British Sea Power, Electric Soft Parade en The Tenderfoot en ik vermoed zo dat ze met deze nieuwe groep meer succes zullen oogsten dan met hun oorspronkelijke bands, maar dit geheel terzijde uiteraard.
De zanger van dienst luistert naar de naam Eamon Hamilton en klinkt als iemand die zowel tegen Neil Young, Frank Black als John Lydon 'papa' mag zeggen. De andere bandleden zijn Tom White, Marc Beatty en Alex White op respectievelijk gitaar, bas en drums.

Brakes' debuut "Give blood" is een poging om zo veel mogelijk nummers binnen het half uur te brengen en hun poging strandde op, we tellen het nog even na voor de zekerheid maar jawel, 16(!) songs.
Maar kan je nog van een song spreken bij het 10 seconden durende 'Cheney' ("Cheney, Cheney, Cheney, Cheney, stop being such a dick!") of het nog kortere (alsof het nog korter kon) 'Comma , comma, comma, full stop' wat, zoals u wellicht vermoedde, dan ook de volledige tekst is. Ook kort, maar wel meer dan een gimmick, is hun eerste single 'Pick up the phone' (30 seconden), een wild en schreeuwerig punknummer waarbij ik vooral aan The Cramps moest denken.
Naast punk, wagen ze zich ook aan country (zoals bijvoorbeeld in 'My pie' en de cover 'Jackson'), pop-rock ('You're so pretty' en de zeer geslaagde cover van The Jesus & Mary Chain 'Sometimes Always' in duet met Mazzy Star's Hope Sandoval), rock 'n' roll ('What's in it for me?', 'I can't stand to stand beside you' en 'Hi how are you') en zelfs disco (in de geweldig leuke single 'All night disco party').
Zoveel variatie op zo weining tijd: het verdient een pluim!

En of Brakes een gelegenheidsgroepje zal blijven of niet, zullen we pas later kunnen ontdekken. Nu kunnen we alvast genieten van een leuk plaatje van een leuk groepje. Niets meer maar zeker ook niks minder. (8/10)

Video
Pick up the phone
All night disco party

E-card

Bloc Party nieuwe single!

Gisteren was BBC's Radio 1 'the place to hear' want niet alleen werd de nieuwe van Franz Ferdinand voorgesteld ook de nieuwste single van Bloc Party werd er al gedraaid.
De single, die op 3 oktober zal uitkomen, werd onlangs opgenomen en heet 'Two more years'.
Van Bloc Party verschijnt deze maand nog een remix-versie van hun debuutalbum "Silent Alarm".

Voor wie niet zo lang kan wachten, ergens op het net kan je wellicht een radiorip van deze song vinden.

Franz Ferdinand 'Do you want to'

Dinsdag 16 augustus kan je op Studio Brussel (where else?) de nieuwe single van Franz Ferdinand horen. Vandaag 15 augustus was die reeds te horen op BBC1.
'Do you want to' verschijnt pas op 19 september officieel, het album volgt later op 3 oktober.

Stream Stubru hier.
Op de site van FranzFerdinand.org kon je al een live-versie downloaden.


Het nieuwe album heeft uiteindelijk de titel "You coudl have it so much better...with Franz Ferdinand" meegekregen en werd reeds voorgesteld aan de pers (en wonder boven wonder nog niet gelekt op het net!)
Op de site van de Subjectivisten lees je een bespreking van negen van de nummers van die plaat.

Sigur Ròs 'Glósóli'

Zoals ik reeds eerder meldde in een vorige post, brengt Sigur Ròs vandaag hun nieuwe single uit. 'Glósóli' is echter niet in de winkels te verkrijgen maar enkel te downloaden via hun nieuwe site waar je ook het artwork (in pdf-file) kunt downloaden.
De prijs voor download bedraagt £0.99 voor wie betaalt met creditcard of £1.50 via SMS (enkel voor Britten).
De track is in WMA-formaat en dus niet geschikt voor MAC-gebruikers. Hen wordt aangeraden tot morgen als de song ook daar te downloaden zal zijn en wellicht goedkoper (€0.99)!
Ook vanaf morgen zullen inwoners van Noord-Amerika een andere song kunnen downloaden, nl. 'Sæglópur'.
Beide songs zullen terug te vinden zijn op het album "Takk" dat op 12 september verschijnt.

Koop 'Glósóli' hier.

The Rakes "Capture/Release"

The Rakes, (alweer) een post-punk groep uit Engeland (meer bepaald Londen), werd vorig jaar op basis van hun single '22 Grand Job' even de lieveling van de Britse pers maar de deining die dat veroorzaakte, bereikte onze contreien net niet, daarvoor was de tsunami genaamd Franz Ferdinand iets te overweldigend.

Gelukkig gaven The Rakes dit jaar weer teken van leven met de punky single 'Strasbourg' en vooral de EP 'Retreat': onze aandacht was weer aangescherpt!
Pas nu (we schreven daarnet nog 14 augustus 2005 in ons dagboek) verschijnt hun debuut-cd "Capture/Release" met (uiteraard!) alle reeds vermelde knallers mooi op een rijtje: het mooiste 'openingstrio'tje' in jaren (al heb ik weining vergelijkingspunten, maar dit geheel terzijde).
Na deze inspanning wordt het tijd om het wat rustiger aan te doen, moeten de mannen van The Rakes gedacht hebben want de volgende song 'Open book' is slow-ska (bestaat dat wel?) waarin je met wat goede wil de invloeden kan horen van Madness ("Oh-oh!").

Maar The Rakes spelen post-punk dus mag er in 'The Guilt ' weer volop gerockt/geschreeuwd worden, culminerend in een bezwerende chant die zelfs even doorgaat nadat de instrumenten het het bijltje erbij hadden neergelegd. Ook 'Violent' is über-punk met dito refrein, je weet wel zo'n refrein dat dronkaards lallen als ze 's nachts de pub worden uitgegooid.
Heel even denk je bij het intro van 'T Bone' dat je naar een remix van Bloc Party's 'Banquet' zit te luisteren maar die cd (we hebben het uiteraard over "Silent Alarm remixed") komt pas later deze maand uit. Maar al gauw blijkt dat we hier eerder te maken hebben met het kleine broertje van dat Bloc Party-nummer dat veel te jong op het slechte pad belandde en nu waarschijnlijk in een heropvoedingsgesticht zit en probeert af te kicken van de drugs ("Shoot to kill, I dropped a pill Then I threw a bottle of drink down my throat"). Over drugs gesproken, hallucineer ik als ik je vertel dat ik de ritmetrack van 'Footloose' hoor in 'We are animals', dat er voor de rest best mee door kan?
Het laatste nummer van deze 35-minuten durende trip over het leven in een stad als Londen, eindigt met de meest recente single 'Work, work, work (Pub, club, sleep)': rustiger dan de rest van het album en daardoor in commercieel oogpunt de ideale teaser.

Van al de post-80's-punk-rock-groepen die we (ondertussen) rijk zijn, heeft The Rakes nog de meeste raakpunten met Bloc Party, soms lijkt de stem van zanger Alan Donohoe zelfs op die van Kele Okereke. Andere invloeden zijn dan weer de obligate namen uit de jaren tachtig zoals The Fall, Wire, The Jam en Talking Heads. De vraag blijft echter of The Rakes dit jaar uit de schaduw zal raken van Kaiser Chiefs en Bloc Party? Ze verdienen het zeker op basis van dit debuut. Of houden we dit groepje geheim en voor ons alleen?
(8/10)

Beluister het album.

Art Brut "Bang Bang Rock and Roll"

Art Brut is de term die in 1947 werd gegeven aan primitieve of rauwe kunst (en in het Engels soms wordt aangegeven als Outsider Art). De Londense rockband Art Brut mag dan wel geen schilderkunst maken, de muziek die ze voortbrengen klinkt wel rauw en primitief.
Art Brut maakt gebruik van de meest elementaire vorm van een rockgroep: zang (Eddie Argos), gitaar (Chris Chinchilla en Ian Catskilkin), bas (Fredie Feedback) en drums (Mikey B) en maakt daarmee (ultra)korte, eenvoudige songs inclusief oneindig grappige/originele teksten (en een niveau hoger dan bijvoorbeeld Bloodhound Gang of Weird Al Yankovic).

Mocht je je afvragen, wellicht niet maar wij doen het dan wel voor jou, hoe Franz Ferdinand zou klinken als je ze enkele sloten whisky zou opgieten en ze de opdracht gaf om hun songs met wat meer punk te kruiden dan zou je ergens bij de sound van Art Brut uitkomen. Eén belangrijk verschil zal er echter wel blijven: Eddie Argos beschikt niet over de strot van Alexander Kapranos ("And yes, this is my singing voice, it’s not irony, it’s not Rock & Roll, we’re just talking, to the Kids." uit 'Formed a band') want zingen kan je het niet altijd noemen. Zijn zangstijl heeft veel meer raakvlakken met Mike Skinner van The Streets. Een andere vergelijking die steevast opduikt als men over Art Brut spreekt is Mark E Smith van The Fall, vooral omdat ze allebei gebruik maken van het nodige cynisme in hun teksten.

Hun debuut-cd kreeg de welluidende titel "Bang Bang rock 'n' roll" mee en verscheen vorige maand en werd over het algemeen zeer lovend onthaald in de pers.
Er staan 12 songs op en de cd duurt nog geen 35 minuten. De openingstrack 'Formed a band' beschrijft de ontstaansgeschiedenis van de band in enkele rake zinsneden ("Formed a band, we formed a band, look at us, we formed a band") en zet meteen de toon voor de rest van het album: ongekookte rocknummers niet gespeend van de nodige humor en met tonnen punk-attitude. In 'My little brother' wordt rock 'n' roll ontdekt ("He no longer listens to A-sides, he made me a tape of Bootlegs and B-sides") en eindigt met een gouden tip uit het handboek van de rock: "Stay of the Crack". De single "Emily Kane" gaat over die jeugdliefde die maar niet vergeten kan worden ("I’ve not seen her in 10 years, 9 months, 3 weeks, 4 days, 6 hours, 13 minutes, 5 seconds"). Pas in 'Rusted Guns of Milan' wordt het tempo wat lager. Oordeel zelf waar dit nummer over gaat: "It doesn’t mean that I don’t love you, one more try with me above you. It’s got nothing to do with anything I’ve had to drink. I know I can, I know I can." (hilarisch!)
Nog een zinnetje uit een van de teksten om het af te leren: "We’ve tried it a variety of ways, I’ve not slept in about 4 days. Got myself a brand new girlfriend." ('Good weekend')
'Fight' is gezegend met een onweerstaanbaar refrein en het voordeel is: je moet geen gouden stembanden hebben om dit luidkeels mee te brullen, en als je er wel hebt ben je ze gegarandeerd kwijt hierna ("Come on, come on, let's have a fight").
In 'Moving to LA' wordt de akoestische gitaar omgegordt en sluipen er zelf 'Ooh-ooh'-kreten en vliegtuiggeluiden naar binnen. Maar de zomerse sfeer die in dit nummer hangt verdwijnt als sneeuw voor de zon als het volgende nummer, 'Bad weekend', wordt ingezet. Rock on!

"Bang Bang rock 'n' roll" is zoals zijn titel reeds aangeeft onversneden rock 'n' roll gemaakt met de juiste attitude. De plaat verveelt geen moment, daar zorgt de lengte wel voor, en bevat de nodige humor waardoor je af en toe zelf een glimlach niet kan onderdrukken. Gelukig gaat dat niet ten koste van de muziek want die blijft telkens toegankelijk en meezingbaar genoeg om een tijdje in je hersens te overnachten. (8/10)

Op hun site vind je bij de sectie 'Brutlegs' enkele speciale versies van hun songs waaronder een (geslaagde) mash-up van 'Formed a band' en 'My Sharona' of een countryversie van datzelfde nummer.

Downloads:
My Sharona Formed a band
Formed a band (country-version)
Emily Kane (remix)

The best of Radio-C (part 1)

Vakantie is het ideale moment om een compilatie te maken van alle Radio-C Discs die ik al heb samengesteld, en dat zijn er ondertussen al 7. Ik beperk me wel tot de eerste helft van 2005 om een selectie te maken van de beste songs uit de eerste zes cd's en weerhield de volgende 19 songs.
Mijn favoriet is Arcade Fire's 'Rebellion' maar ik ben zeer benieuwd naar andermans keuze.

Daarom deze poll: welke song geniet jouw voorkeur?

What's your favourite song (from this list)?
	Arcade Fire 'Rebellion (lies)'
	Admiral Freebee 'Oh darkness'
	The National 'Abel'
	Low 'Monkey'
	Kaiser Chiefs 'Oh my God'
	Futureheads 'Hounds of love'
	Bloc Party 'Helicopter'
	The Killers 'Mr Brightside'
	Stars 'One more night'
	Antony & The Johnsons 'Fistfull of love'
	Great Lake Swimmers 'Bodies and minds'
	The Bravery 'Unconditional'
	Maxïmo Park 'Apply some presure'
	Editors 'Munich'
	Absynthe Minded 'My heroics, part one'
	Eels 'Hey man'
	Bright Eyes 'Lua'
	Billy Corgan & Robert Smith 'To love somebody'
	The Mars Volta 'The widow'
Free polls from Pollhost.com

20.000 hits can't be wrong!

Na ruim zeven maanden 'bloggen' heb ik de kaap van de 20 000 hits gehaald. De 20 000ste bezoeker kwam uit Duitsland en surfte via het netwerk van Deutsche Telekom.
Hoog tijd dus om ook de overige muziekfans eens te bedanken: dankuwel!, thank you very much, danke schön, gracias, merci, .... (sorry, ik ben het Hongaars/Fins/etc. nog niet machtig)

De meeste bezoekers komen via de blog-link-site Webnymph maar ook aan collega bloggers heb ik veel bezoekers te danken (voornamelijk Revolution in the Head blijkbaar, waarvoor nog eens speciaal dank aan Dennis).

Muzic.nl

Maandag kreeg ik een mailtje van een zekere Sjoerd (uit Nederland) in mijn Gmail-box met de vraag om mee te werken aan de heropgestarte muzieksite Muzic.nl.

Het spreekt voor zich dat die vraag mijn ego streelde en dat weigeren bijgevolg 'not done' was, te meer omdat ik voor die site recensies mag schrijven die ik toch al schreef voor mijn eigen site.
Dus zet die Nederlandse site maar gauw in je favorieten en lees er niet alleen mijn recensies maar ook meteen die van Sjoerd.

Collega-recensies:
White Stripes - Get behind me Satan
Foo Fighters - In your honor