The Rakes "Capture/Release"

The Rakes, (alweer) een post-punk groep uit Engeland (meer bepaald Londen), werd vorig jaar op basis van hun single '22 Grand Job' even de lieveling van de Britse pers maar de deining die dat veroorzaakte, bereikte onze contreien net niet, daarvoor was de tsunami genaamd Franz Ferdinand iets te overweldigend.

Gelukkig gaven The Rakes dit jaar weer teken van leven met de punky single 'Strasbourg' en vooral de EP 'Retreat': onze aandacht was weer aangescherpt!
Pas nu (we schreven daarnet nog 14 augustus 2005 in ons dagboek) verschijnt hun debuut-cd "Capture/Release" met (uiteraard!) alle reeds vermelde knallers mooi op een rijtje: het mooiste 'openingstrio'tje' in jaren (al heb ik weining vergelijkingspunten, maar dit geheel terzijde).
Na deze inspanning wordt het tijd om het wat rustiger aan te doen, moeten de mannen van The Rakes gedacht hebben want de volgende song 'Open book' is slow-ska (bestaat dat wel?) waarin je met wat goede wil de invloeden kan horen van Madness ("Oh-oh!").

Maar The Rakes spelen post-punk dus mag er in 'The Guilt ' weer volop gerockt/geschreeuwd worden, culminerend in een bezwerende chant die zelfs even doorgaat nadat de instrumenten het het bijltje erbij hadden neergelegd. Ook 'Violent' is über-punk met dito refrein, je weet wel zo'n refrein dat dronkaards lallen als ze 's nachts de pub worden uitgegooid.
Heel even denk je bij het intro van 'T Bone' dat je naar een remix van Bloc Party's 'Banquet' zit te luisteren maar die cd (we hebben het uiteraard over "Silent Alarm remixed") komt pas later deze maand uit. Maar al gauw blijkt dat we hier eerder te maken hebben met het kleine broertje van dat Bloc Party-nummer dat veel te jong op het slechte pad belandde en nu waarschijnlijk in een heropvoedingsgesticht zit en probeert af te kicken van de drugs ("Shoot to kill, I dropped a pill Then I threw a bottle of drink down my throat"). Over drugs gesproken, hallucineer ik als ik je vertel dat ik de ritmetrack van 'Footloose' hoor in 'We are animals', dat er voor de rest best mee door kan?
Het laatste nummer van deze 35-minuten durende trip over het leven in een stad als Londen, eindigt met de meest recente single 'Work, work, work (Pub, club, sleep)': rustiger dan de rest van het album en daardoor in commercieel oogpunt de ideale teaser.

Van al de post-80's-punk-rock-groepen die we (ondertussen) rijk zijn, heeft The Rakes nog de meeste raakpunten met Bloc Party, soms lijkt de stem van zanger Alan Donohoe zelfs op die van Kele Okereke. Andere invloeden zijn dan weer de obligate namen uit de jaren tachtig zoals The Fall, Wire, The Jam en Talking Heads. De vraag blijft echter of The Rakes dit jaar uit de schaduw zal raken van Kaiser Chiefs en Bloc Party? Ze verdienen het zeker op basis van dit debuut. Of houden we dit groepje geheim en voor ons alleen?
(8/10)

Beluister het album.