My Brightest Diamond - Bring me the work horse

Iedereen die voor zijn zonden uit het verleden durft uitkomen, heeft bij mij alvast een streepje voor. Zo lees ik in de bio van Shara Worden, de dame achter My Brightest Diamond, dat ze in haar jeugdjaren gewoon meekweelde met - wie had ooit gedacht deze namen te lezen in een MotelMagnolia-recensie? - Whitney Houston en Mariah Carey. Gelukkig voor ons maakten deze helden snel plaats voor muzikanten van een heel ander alooi, met name Purcell en Debussy.

Shara groeide op tussen een Evangelische vader en een muzikale moeder (ze speelde kerkorgel) en op haar derde had ze al haar eerste song opgenomen. Toen ze acht was, ging ze piano studeren. En in een meer recent verleden vertoefde ze in het gezelschap van Antony & The Johnsons en vorig jaar was ze zelfs een van de 'Illinoises', die meewerkten aan het album (van het jaar) van Sufjan Stevens. Vorig jaar besloot ze dan ook dat het hoog tijd werd om aan haar solowerk te beginnen waarvan nu het eerste resultaat in de rekken ligt.


"Bring me the work horse", want zo heet haar eerste werkstuk, is een plaat geworden waarin de invloeden uit haar verleden allemaal een mooie plaats hebben gekregen. Zo hoor je duidelijk dat ze een klassiek geschoolde pianiste is, die weliswaar de "rock 'n' roll" niet uit het oog verliest. Spontaan zal je denken aan PJ Harvey, misschien zelfs aan Kate Bush of Tori Amos. Maar ook haar voorliefde voor het theatrale, komt hier tot uiting.
Het openingsnummer 'Something of an end' klinkt zowel ingehouden rustig (in de strofes) als licht uitbundig (in het refrein), 'Golden Star' is dan weer een sprankelende popsong waarin Shara haar stemtimbre uit haar operatijd even oprakelt, 'Gone away' is rustiger maar daarom niet minder overtuigend, 'Dragonfly' (bekijk de video op www.mybrightestdiamond.com) vertelt het verhaal van de libel die verstrikt raakte in een spinnenweb en ons uitnodigt om met haar weg te vliegen, om je maar en idee te geven van de sfeer van My Brightest Diamond's teksten.
'Freak out' moet het hebben van zijn ritme en het licht irritante 'freak out'-refreintje maar voor de rest geen kwaad woord over deze plaat. Want ook wat we te horen krijgen in de tweede helft van deze cd, behoort tot de hoogtepunten.

Geen enkel dieptepunt dus op deze plaat van My Brightest Diamond waar klassiek, opera en pop mooi in evenwicht zijn en nergens overheersenen. De bevreemdende en verhalende songteksten, een stem die zowel bij hoog als laag kan bekoren, My Brightest Diamond heeft gewoon alles in zich om een grote dame te worden.
Deze cd zal wellicht in vele eindejaarslijstjes opduiken en met recht en rede, dacht ik zo.
Toch maar vier geitjes? Laat het gewoon een aanmoediging zijn voor Shara om ons volgende keer volledig van onze sokken te blazen.

MySpace

Downloads:
Something of an end (mp3)