The Veils - Nux Vomica

Twee jaar geleden konden we voor het eerst kennis maken met The Veils, een groep uit Londen
maar met roots in Nieuw-Zeeland. Het meest opvallende aan deze groep was de unieke stem van zanger Finn Andrews, wiens vader trouwens muzikant was bij de groep XTC en oprichter van Shriekback. Van hun debuutplaat "The Runaway Found" herinneren we vooral de prachtige song 'Lavinia', maar ook de rest was stuk voor stuk de moeite en bijgevolg kroop deze plaat in vele eindejaarslijstjes binnen, waaronder het mijne.
Op 21 augustus ligt de langverwachte opvolger eindelijk in de rekken: "Nux Vomica", wat een homeopathisch geneesmiddel is dat moet helpen tegen overspannenheid (door stress) en misselijkheid. Leuk is vooral dat wij hie rin de Benelux de première krijgen van deze cd, de rest van de wereld moet wachten tot begin september.

Eén feit staat vast bij beluistering van deze nieuwe: nergens op deze plaat staat er een song die in het verlengde ligt van 'Lavinia', en alhoewel dat misschien spijtig lijkt, blijkt dit juist de sterkte van "Nux Vomica" te zijn. Want in plaats van een herhalingsoefening te doen, krijgen we tien songs voorgeschoteld die een mooi geheel vormen en toch genoeg variatie hebben om niet te gaan vervelen.
De openingssong 'Not Yet' begint nog aarzelend met een akoestische gitaar maar groeit daarna uit tot een heuse folkrock-song die bij mij herinneringen oproept aan The Waterboys ten tijde van het fraaie "This is the Sea", van een sterke binnenkomer gesproken!
De eerste single, 'Advice for the young mothers to be', is een song die het gewoon verdient om om ontzettend veel airplay te krijgen op elke zichzelf respecterende radio, want zo 'poppy' hebben we The Veils nog nooit gehoord. Maar wees gerust: er worden nergens toegevingen gedaan aan de commercie.
Het hoogtepunt heet deze keer 'Jesus for the Jugular', een vierkante blues-rocksong die je nog het best kan vergelijken met 'Jerdacuttup Man' van die andere grote groep van Down Under, The Triffids en op het einde van die song krijgen we er zowaar de waanzin van Nick Cave helemaal gratis bovenop. Subliem! Ook de pianoballad 'Under the folding Branches' zou gerust uit de pen van Mr. Cave kunnen gekropen zijn.
Het meest verrassende nummer heet -What's in a name? - 'Birthday Gift' en begint als een echte smartlap. De muzikale inkleuring van deze song lijkt zo uit een doosje te komen dat je even vreest dat een of andere Frans Bauer zijn klep zal open trekken, maar gelukkig behoedt de pas 22-jarige Andrews ons van deze catastrofe en weet hij de song dan toch nog op niveau te tillen.

Met "Nux Vomica" leveren The Veils (alweer) een sterke plaat af die in het verlengde ligt van hun debuut maar er gelukkig genoeg van afwijkt om boeiend te blijven. Deze keer geen klassieker, genre 'Lavinia' wel tien andere sterke songs die nog maar eens bewijzen dat de nog jonge Finn Andrews een uniek songschrijver is. En met 'Jesus for the Jugular' hebben ze er wat mij betreft een nieuwe 'classic' bij. Slechts één advies voor de young mothers to be (maar ook alle andere muziekliefhebbers): kopen dit schijfje!

MySpace