Willard Grant Conspiracy "Let it roll"

Wie zich niet kan inbeelden dat je met blazers zo veel tristesse kan oproepen, moet dringend eens luisteren naar het openingsnummer 'Distant shore' uit Willard Grant Conspiracy's "Let it roll": puur kippevel die trompet! En als je daar dan nog een stem met het timbre van Nick Cave aan toevoegt, weet je dat je net een wereldsong hebt gehoord.
Het titelnummer dat daarop volgt (je zou zweren dat het een cover van Cave zou kunnen zijn), blaast je vervolgens volledig van je sokken: een wilde dans met gitaar en viool in de hoofdrol en een ontketende zanger die na 9 minuten wel echt door de duivel lijkt bezeten: zo (mooi) wordt er geschreeuwd. De plaat begint dus met twee uitersten, de rest van de plaat ligt daar mooi tussenin maar is nergens minder dan goed. En zelfs de cover van Dylan's 'Ballad of a thin man' kan gerust naast het origineel staan (of is zelfs beter?).

Maar 'who the fuck' is die Willard Grant Conspiracy?
Het is een Bostons muziekcollectief (bestaande uit 34 (!) leden) rond de man met de baard: Robert Fisher die als sinds 1996 platen uitbrengt en op zijn zesde studioplaat "Let it roll" krijgt hij medewerking van Chris Eckman (The Walkabouts), Dennis Cronin (Lambchop), Steve Wynn (Dream Syndicate), Mary Lorson (Saint Low, Madder Rose) om er maar een paar te noemen. Maar wat telt is de muziek en die is op "Let it roll" van uitstekend niveau. En dan vergeet ik nog de stem van Fisher: de ene keer als Cave, de andere keer Cash of Cohen, kortom een groots zanger.
Wie onbekend is met het werk van dit gezelschap, moet daar dringend iets aan doen en deze plaat lijkt me daarvoor een zeer goede start en ondertussen heeft u daarmeeook nog een mooi zoethoudertje tot de nieuwe Cave in de rekken ligt.

Bekijk de video van 'Distant shore'.
Downloads