The Decemberists "Picaresque"

The Decemberists, de groep van Colin Meloy, brengen met "Picaresque" hun beste cd tot op heden uit als ik de zeer positieve reviews mag geloven. Dat vroeg dus naar een kritische beluistering.
Colin Meloy heeft een wat nasale stem die hij af en toe smakelijk vermengt met een vrouwelijke tweede stem. De ene keer hoor je zigeunermuziek (de ritmes, de violen), de andere klinkt het als een kampvuur-folksong (zoals bijvoorbeeld 'Eli, the barrowboy'). 'The sporting life' is zelfs een kruising tussen 'Lust for life' en 'You can't hurry love' maar dan volledig anders ingekleurd. Colin Meloy is een begenadigd verhalenverteller/songschrijver: wanneer hoorde je voor het laatst nog songs over spoken, een vrouwelijke spion of mannelijke hoertjes? Wie "Picaresque" beluistert komt namelijk in een andere wereld terecht: het gaat niet enkel meer om muziek, dit is muzikaal theater (kijk maar naar de hoes).
En toch blijft elke song apart ook overeind: beluister bijvoorbeeld het prachtige (met het stemmige twee-stemmig gezongen refrein) 'The engine driver', het intrieste 'From my own true love (lost at sea)' of de vrolijke stamper 'Sixteen military wives' en laat je meeslepen door dit uniek gezelschap.
Eindconclusie: 7.5/10

Links:
'The engine driver' (uit "Picaresque))
'Here I dreamt I was an architect' (uit "Castaway and cutouts")
'The soldiering life' (uit "Her Majesty the Decemberists")
(via Kill Rock Stars)